HOME
 |
|
A surveyor at work with an infrared reflector used for distance measurement. Surveying or land surveying is the technique, profession, and science of determining the terrestrial or three-dimensional position of points and the distances and angles between them. A land surveying professional is called a land surveyor. These points are usually on the surface of the Earth, and they are often used to establish land maps and boundaries for ownership, locations like building corners or the surface location of subsurface features, or other purposes required by government or civil law, such as property sales. Surveyors work with elements of geometry, trigonometry, regression analysis, physics, engineering, metrology, programming languages and the law. They use equipment like total stations, robotic total stations, GPS receivers, retroreflectors, 3D scanners, radios, handheld tablets, digital levels, drones, GIS and surveying software. Surveying has been an element in the development of the human environment since the beginning of recorded history. The planning and execution of most forms of construction require it. It is also used in transport, communications, mapping, and the definition of legal boundaries for land ownership. It is an important tool for research in many other scientific disciplines. Contents [hide] Definitions[edit] ACSM[edit] The American Congress on Surveying and Mapping (ACSM), defines surveying as the science and art of making all essential measurements to determine the relative position of points or physical and cultural details above, on, or beneath the surface of the Earth, and to depict them in a usable form, or to establish the position of points or details.[citation needed] Also per ACSM, the type of surveying known as "land surveying" is the detailed study or inspection, as by gathering information through observations, measurements in the field, questionnaires, or research of legal instruments, and data analysis in the support of planning, designing, and establishing of property boundaries. It involves the re-establishment of cadastral surveys and land boundaries based on documents of record and historical evidence, as well as certifying surveys (as required by statute or local ordinance) of subdivision plats or maps, registered land surveys, judicial surveys, and space delineation. Land surveying can include associated services such as mapping and related data accumulation, construction layout surveys, precision measurements of length, angle, elevation, area, and volume, as well as horizontal and vertical control surveys, and the analysis and utilization of land survey data. FIG[edit] The International Federation of Surveyors defines the function of surveying as:[1] A surveyor is a professional person with the academic qualifications and technical expertise to conduct one, or more, of the following activities; to determine, measure and represent land, three-dimensional objects, point-fields and trajectories; to assemble and interpret land and geographically related information, to use that information for the planning and efficient administration of the land, the sea and any structures thereon; and, to conduct research into the above practices and to develop them. History[edit] See also: Cadastre History, Cartography History, and Topographic mapping History Ancient surveying[edit] refer to caption A plumb rule from the book Cassells' Carpentry and Joinery Basic surveyance has occurred since humans built the first large structures. The prehistoric monument at Stonehenge (c. 2500 BC) was set out by prehistoric surveyors using peg and rope geometry.[2] In ancient Egypt, a rope stretcher would use simple geometry to re-establish boundaries after the annual floods of the Nile River. The almost perfect squareness and north-south orientation of the Great Pyramid of Giza, built c. 2700 BC, affirm the Egyptians' command of surveying. The Groma instrument originated in Mesopotamia (early 1st millennium BC).[3] The mathematician Liu Hui described ways of measuring distant objects in his work Haidao suanjing or The Sea Island Mathematical Manual, published in 263 AD. The Romans recognized land surveyors as a profession. They established the basic measurements under which the Roman Empire was divided, such as a tax register of conquered lands (300 AD).[4] Roman surveyors were known as Gromatici. In medieval Europe, beating the bounds maintained the boundaries of a village or parish. This was the practice of gathering a group of residents and walking around the parish or village to establish a communal memory of the boundaries. Young boys were included to ensure the memory lasted as long as possible. In England, William the Conqueror commissioned the Domesday Book in 1086. It recorded the names of all the land owners, the area of land they owned, the quality of the land, and specific information of the area's content and inhabitants. It did not include maps showing exact locations. Modern surveying[edit] Printed image of surveying equipment. Table of Surveying, 1728 Cyclopaedia Abel Foullon described a plane table in 1551, but it is thought that the instrument was in use earlier as his description is of a developed instrument. Gunter's chain was introduced in 1620 by English mathematician Edmund Gunter. It enabled plots of land to be accurately surveyed and plotted for legal and commercial purposes. Leonard Digges described a Theodolite that measured horizontal angles in his book A geometric practice named Pantometria (1571). Joshua Habermel (de:Erasmus Habermehl) created a theodolite with a compass and tripod in 1576. Johnathon Sission was the first to incorporate a telescope on a theodolite in 1725.[5] In the 18th century, modern techniques and instruments for surveying began to be used. Jesse Ramsden introduced the first precision theodolite in 1787. It was an instrument for measuring angles in the horizontal and vertical planes. He created his great theodolite using an accurate dividing engine of his own design. Ramsden's theodolite represented a great step forward in the instrument's accuracy. William Gascoigne invented an instrument that used a telescope with an installed crosshair as a target device, in 1640. James Watt developed an optical meter for the measuring of distance in 1771; it measured the parallactic angle from which the distance to a point could be deduced. Dutch mathematician Willebrord Snellius (a.k.a. Snell) introduced the modern systematic use of triangulation. In 1615 he surveyed the distance from Alkmaar to Bergen op Zoom, approximately 70 miles (110 kilometres). The survey was a chain of quadrangles containing 33 triangles in all. Snell showed how planar formulae could be corrected to allow for the curvature of the earth. He also showed how to resection, or calculate, the position of a point inside a triangle using the angles cast between the vertices at the unknown point. These could be measured more accurately than bearings of the vertices, which depended on a compass. His work established the idea of surveying a primary network of control points, and locating subsidiary points inside the primary network later. Between 1733 and 1740, Jacques Cassini and his son Csar undertook the first triangulation of France. They included a re-surveying of the meridian arc, leading to the publication in 1745 of the first map of France constructed on rigorous principles. By this time, triangulation methods were by then well established for local map-making. Map of triangulation network covering India. A map of India showing the Great Trigonometrical Survey, produced in 1870 It was only towards the end of the 18th century that detailed triangulation network surveys mapped whole countries. In 1784, a team from General William Roy's Ordnance Survey of Great Britain began the Principal Triangulation of Britain. The first Ramsden theodolite was built for this survey. The survey was finally completed in 1853. The Great Trigonometric Survey of India began in 1801. The Indian survey had an enormous scientific impact. It was responsible for one of the first accurate measurements of a section of an arc of longitude, and for measurements of the geodesic anomaly. It named and mapped Mount Everest and the other Himalayan peaks. Surveying became a professional occupation in high demand at the turn of the 19th century with the onset of the Industrial Revolution. The profession developed more accurate instruments to aid its work. Industrial infrastructure projects used surveyors to lay out canals, roads and rail. In the US, the Land Ordinance of 1785 created the Public Land Survey System. It formed the basis for dividing the western territories into sections to allow the sale of land. The PLSS divided states into township grids which were further divided into sections and fractions of sections. Napoleon Bonaparte founded continental Europe's first cadastre in 1808. This gathered data on the number of parcels of land, their value, land usage, and names. This system soon spread around Europe. A railroad surveying party at Russel's Tank, Arizona in the 1860s Robert Torrens introduced the Torrens system in South Australia in 1858. Torrens intended to simplify land transactions and provide reliable titles via a centralized register of land. The Torrens system was adopted in several other nations of the English-speaking world. Surveying became increasingly important with the arrival of railroads in the 1800s. Surveying was necessary so that railroads could plan technologically and financially viable routes. 20th century[edit] Soldier standing next to a Telescopic instrument on a tripod. A German engineer surveying during the First World War, 1918 At the beginning of the century surveyors had improved the older chains and ropes, but still faced the problem of accurate measurement of long distances. Dr Trevor Lloyd Wadley developed the Tellurometer during the 1950s. It measures long distances using two microwave transmitter/receivers.[6] During the late 1950s Geodimeter introduced electronic distance measurement (EDM) equipment.[7] EDM units use a multi frequency phase shift of light waves to find a distance.[8] These instruments saved the need for days or weeks of chain measurement by measuring between points kilometers apart in one go. Advances in electronics allowed miniaturization of EDM. In the 1970s the first instruments combining angle and distance measurement appeared, becoming known as total stations. Manufacturers added more equipment by degrees, bringing improvements in accuracy and speed of measurement. Major advances include tilt compensators, data recorders, and on-board calculation programs. The first Satellite positioning system was the US Navy TRANSIT system. The first successful launch took place in 1960. The system's main purpose was to provide position information to Polaris missile submarines. Surveyors found they could use field receivers to determine the location of a point. Sparse satellite cover and large equipment made observations laborious, and inaccurate. The main use was establishing benchmarks in remote locations. The US Air Force launched the first prototype satellites of the Global Positioning System (GPS) in 1978. GPS used a larger constellation of satellites and improved signal transmission to provide more accuracy. Early GPS observations required several hours of observations by a static receiver to reach survey accuracy requirements. Recent improvements to both satellites and receivers allow Real Time Kinematic (RTK) surveying. RTK surveys get high-accuracy measurements by using a fixed base station and a second roving antenna. The position of the roving antenna can be tracked. 21st century[edit] The theodolite, total station, and RTK GPS survey remain the primary methods in use. Remote sensing and satellite imagery continue to improve and become cheaper, allowing more commonplace use. Prominent new technologies include three-dimensional (3D) scanning and use of lidar for topographical surveys. UAV technology along with photogrammetric image processing is also appearing. Surveying equipment[edit] Further information: List of surveying instruments Hardware[edit] Theodolite. Total Station. Optical Level. Survey GPS station. Surveying equipment. Clockwise from upper left: optical theodolite, robotic total station, RTK GPS base station, optical level. The main surveying instruments in use around the world are the theodolite, measuring tape, total station, 3D scanners, GPS/GNSS, level and rod. Most instruments screw onto a tripod when in use. Tape measures are often used for measurement of smaller distances. 3D scanners and various forms of aerial imagery are also used. The theodolite is an instrument for the measurement of angles. It uses two separate circles, protractors or alidades to measure angles in the horizontal and the vertical plane. A telescope mounted on trunnions is aligned vertically with the target object. The whole upper section rotates for horizontal alignment. The vertical circle measures the angle that the telescope makes against the vertical, known as the vertical angle. The horizontal circle uses an upper and lower plate. When beginning the survey, the surveyor points the instrument in a known direction (bearing), and clamps the lower plate in place. The instrument can then rotate to measure the bearing to other objects. If no bearing is known or direct angle measurement is wanted, the instrument can be set to zero during the initial sight. It will then read the angle between the initial object, the theodolite itself, and the item that the telescope aligns with. The gyrotheodolite is a form of theodolite that uses a gyroscope to orient itself in the absence of reference marks. It is used in underground applications. The total station is a development of the theodolite with an electronic distance measurement device (EDM). A total station can be used for leveling when set to the horizontal plane. Since their introduction, total stations have shifted from optical-mechanical to fully electronic devices.[citation needed] Modern top-of-the-line total stations no longer need a reflector or prism to return the light pulses used for distance measurements. They are fully robotic, and can even e-mail point data to a remote computer and connect to satellite positioning systems, such as Global Positioning System. Real time kinematic GPS systems have increased the speed of surveying, but they are still only horizontally accurate to about 20 mm and vertically to 3040 mm.[9] GPS surveying differs from other GPS uses in the equipment and methods used. Static GPS uses two receivers placed in position for a considerable length of time. The long span of time lets the receiver compare measurements as the satellites orbit. The changes as the satellites orbit also provide the measurement network with well conditioned geometry. This produces an accurate baseline that can be over 20 km long. RTK surveying uses one static antenna and one roving antenna. The static antenna tracks changes in the satellite positions and atmospheric conditions. The surveyor uses the roving antenna to measure the points needed for the survey. The two antennas use a radio link that allows the static antenna to send corrections to the roving antenna. The roving antenna then applies those corrections to the GPS signals it is receiving to calculate its own position. RTK surveying covers smaller distances than static methods. This is because divergent conditions further away from the base reduce accuracy. Surveying instruments have characteristics that make them suitable for certain uses. Theodolites and levels are often used by constructors rather than surveyors in first world countries. The constructor can perform simple survey tasks using a relatively cheap instrument. Total stations are workhorses for many professional surveyors because they are versatile and reliable in all conditions. The productivity improvements from a GPS on large scale surveys makes them popular for major infrastructure or data gathering projects. One-person robotic-guided total stations allow surveyors to measure without extra workers to aim the telescope or record data. A fast but expensive way to measure large areas is with a helicopter, using a GPS to record the location of the helicopter and a laser scanner to measure the ground. To increase precision, surveyors place beacons on the ground (about 20 km (12 mi) apart). This method reaches precisions between 540 cm (depending on flight height).[10] Surveyors use ancillary equipment such as tripods and instrument stands; staves and beacons used for sighting purposes; PPE; vegetation clearing equipment; digging implements for finding survey markers buried over time; hammers for placements of markers in various surfaces and structures; and portable radios for communication over long lines of sight. Software[edit] Land surveyors, construction professionals and civil engineers using total station, GPS, 3D scanners and other collector data use Land Surveying Software to increase efficiency, accuracy and productivity. Land Surveying Software is a staple of contemporary land surveying.[11] Surveying techniques[edit] A compass with extra sights for measuring bearings. A standard Brunton Geo compass, still used commonly today by geographers, geologists and surveyors for field-based measurements Surveyors determine the position of objects by measuring angles and distances. The factors that can affect the accuracy of their observations are also measured. They then use this data to create vectors, bearings, co-ordinates, elevations, areas, volumes, plans and maps. Measurements are often split into horizontal and vertical components to simplify calculation. GPS and astronomic measurements also need measurement of a time component. Distance measurement[edit] A Woman with a backpack holding a laser rangefinder, a handheld GPS and a Tablet computer. Example of modern equipment for surveying (Field-Map technology): GPS, laser rangefinder and field computer allows surveying as well as cartography (creation of map in real-time) and field data collection. Before EDM devices, distances were measured using a variety of means. These included chains having links of a known length such as a Gunter's chain, or measuring tapes made of steel or invar. To measure horizontal distances, these chains or tapes were pulled taut to reduce sagging and slack. The distance had to be adjusted for heat expansion. Attempts to hold the measuring instrument level would also be made. When measuring up a slope, the surveyor might have to "break" (break chain) the measurement- use an increment less than the total length of the chain. Perambulators, or measuring wheels, were used to measure longer distances but not to a high level of accuracy. Tacheometry is the science of measuring distances by measuring the angle between two ends of an object with a known size. It was sometimes used before to the invention of EDM where rough ground made chain measurement impractical. Angle measurement[edit] Historically, horizontal angles were measured by using a compass to provide a magnetic bearing. The deflection from the bearing was recorded. Later, more precise scribed discs improved angular resolution. Mounting telescopes with reticles atop the disc allowed more precise sighting (see theodolite). Levels and calibrated circles allowed measurement of vertical angles. Verniers allowed measurement to a fraction of a degree, such as with a turn-of-the-century transit. The plane table provided a graphical method of recording and measuring angles, which reduced the amount of mathematics required. In 1829 Francis Ronalds invented a reflecting instrument for recording angles graphically by modifying the octant.[12] By observing the bearing from every vertex in a figure, a surveyor can measure around the figure. The final observation will be between the two points first observed, except with a 180 difference. This is called a close. If the first and last bearings are different, this shows the error in the survey, called the angular misclose. The surveyor can use this information to prove that the work meets the expected standards. Levelling[edit] Main article: Levelling A woman setting up an optical level on a tripod. Center for Operational Oceanographic Products and Services staff member conducts tide station leveling in support of the US Army Corp of Engineers in Richmond, Maine. The simplest method for measuring height is with an altimeter using air pressure to find height. When more precise measurements are needed, means like precise levels (also known as differential leveling) are used. When precise leveling, a series of measurements between two points are taken using an instrument and a measuring rod. Differences in height between the measurements are added and subtracted in a series to get the net difference in elevation between the two endpoints. With the Global Positioning System (GPS), elevation can be measured with satellite receivers. Usually GPS is somewhat less accurate than traditional precise leveling, but may be similar over long distances. When using an optical level, the endpoint may be out of the effective range of the instrument. There may be obstructions or large changes of elevation between the endpoints. In these situations, extra setups are needed. Turning is a term used when referring to moving the level to take an elevation shot from a different location. To "turn" the level, one must first take a reading and record the elevation of the point the rod is located on. While the rod is being kept in exactly the same location, the level is moved to a new location where the rod is still visible. A reading is taken from the new location of the level and the height difference is used to find the new elevation of the level gun. This is repeated until the series of measurements is completed. The level must be horizontal to get a valid measurement. Because of this, if the horizontal crosshair of the instrument is lower than the base of the rod, the surveyor will not be able to sight the rod and get a reading. The rod can usually be raised up to 25 feet high, allowing the level to be set much higher than the base of the rod. Determining position[edit] The primary way of determining one's position on the earth's surface when no known positions are nearby is by astronomic observations. Observations to the sun, moon and stars could all be made using navigational techniques. Once the instrument's position and bearing to a star is determined, the bearing can be transferred to a reference point on the earth. The point can then be used as a base for further observations. Survey-accurate astronomic positions were difficult to observe and calculate and so tended to be a base off which many other measurements were made. Since the advent of the GPS system, astronomic observations are rare as GPS allows adequate positions to be determined over most of the surface of the earth. Reference networks[edit] Main article: Geodetic network A diagram of survey markers running along a shoreline. A survey using traverse and offset measurements to record the location of the shoreline shown in blue. Black dashed lines are traverse measurements between reference points (black circles). The red lines are offsets measured at right angles to the traverse lines. Few survey positions are derived from first principles. Instead, most surveys points are measured relative to previous measured points. This forms a reference or control network where each point can be used by a surveyor to determine their own position when beginning a new survey. Survey points are usually marked on the earth's surface by objects ranging from small nails driven into the ground to large beacons that can be seen from long distances. The surveyors can set up their instruments on this position and measure to nearby objects. Sometimes a tall, distinctive feature such as a steeple or radio aerial has its position calculated as a reference point that angles can be measured against. Triangulation is a method of horizontal location favoured in the days before EDM and GPS measurement. It can determine distances, elevations and directions between distant objects. Since the early days of surveying, this was the primary method of determining accurate positions of objects for topographic maps of large areas. A surveyor first needs to know the horizontal distance between two of the objects, known as the baseline. Then the heights, distances and angular position of other objects can be derived, as long as they are visible from one of the original objects. High-accuracy transits or theodolites were used, and angle measurements repeated for increased accuracy. See also Triangulation in three dimensions. Offsetting is an alternate method of determining position of objects, and was often used to measure imprecise features such as riverbanks. The surveyor would mark and measure two known positions on the ground roughly parallel to the feature, and mark out a baseline between them. At regular intervals, a distance was measured at right angles from the first line to the feature. The measurements could then be plotted on a plan or map, and the points at the ends of the offset lines could be joined to show the feature. Traversing is a common method of surveying smaller areas. The surveyor starts from an old reference mark or known position and places a network of reference marks covering the survey area. They then measure bearings and distances between the reference marks, and to the target features. Most traverses form a loop pattern or link between two prior reference marks to allow the surveyor to check their measurements are correct. Datum and coordinate systems[edit] Many surveys do not calculate positions on the surface of the earth, but instead measure the relative positions of objects. However, often the surveyed items need to be compared to outside data, such as boundary lines or previous surveys objects. The oldest way of describing a position is via latitude and longitude, and often a height above sea level. As the surveying profession grew it created Cartesian coordinate systems to simplify the mathematics for surveys over small parts of the earth. The simplest coordinate systems assume that the earth is flat and measure from an arbitrary point, known as a 'datum' (singular form of data). The coordinate system allows easy calculation of the distances and direction between objects over small areas. Large areas distort due to the earth's curvature. North is often defined as true north at the datum. For larger regions, it is necessary to model the shape of the earth using an ellipsoid or a geoid. Many countries have created coordinate-grids customized to lessen error in their area of the earth. Errors and accuracy[edit] A basic tenet of surveying is that no measurement is perfect, and that there will always be a small amount of error.[13] There are three classes of survey errors: Gross errors or blunders: Errors made by the surveyor during the survey. Upsetting the instrument, misaiming a target, or writing down a wrong measurement are all gross errors. A large gross error may reduce the accuracy to an unacceptable level. Therefore, surveyors use redundant measurements and independent checks to detect these errors early in the survey. Systematic: Errors that follow a consistent pattern. Examples include effects of temperature on a chain or EDM measurement, or a poorly adjusted spirit-level causing a tilted instrument or target pole. Systematic errors that have known effects can be compensated or corrected. Random: Random errors are small unavoidable fluctuations. They are caused by imperfections in measuring equipment, eyesight, and conditions. They can be minimized by redundancy of measurement and avoiding unstable conditions. Random errors tend to cancel each other out, but checks must be made to ensure they are not propagating from one measurement to the next. Surveyors avoid these errors by regular checks on their equipment, using consistent methods, and by good design of their reference network. Redundancy of measurements allows the use of averaging and allows outlier measurements to be discarded. Independent checks like measuring a point from two or more locations or using two different methods are used. Errors can be detected by comparing the results of the two measurements. Once the surveyor has calculated the level of the errors in his work, it is adjusted. This is the process of distributing the error between all measurements. Each observation is weighted according to how much of the total error it is likely to have caused and part of that error is allocated to it in a proportional way. The most common methods of adjustment are the Bowditch method, also known as the compass rule, and the Principle of least squares method. The surveyor must be able to distinguish between accuracy and precision. In the United States, surveyors and civil engineers use units of feet wherein a survey foot breaks down into 10ths and 100ths. Many deed descriptions containing distances are often expressed using these units (125.25 ft). On the subject of accuracy, surveyors are often held to a standard of one one-hundredth of a foot; about 1/8 inch. Calculation and mapping tolerances are much smaller wherein achieving near-perfect closures are desired. Though tolerances will vary from project to project, in the field and day to day usage beyond a 100th of a foot is often impractical. Types of surveys[edit] See also: Survey (disambiguation) and Survey (disambiguation) Earth sciences Local professional organisation or regulatory bodies classify specializations of surveying in different ways. Broad groups are: As-built survey: a survey that documents the location of recently constructed elements of a construction project. Asbuilt surveys are done for record, completion evaluation and payment purposes. An as-built survey is also known as a 'works as executed survey'. As built surveys are often presented in red or redline and laid over existing plans for comparison with design information. Cadastral or boundary surveying: a survey that establishes or re-establishes boundaries of a parcel using a legal description. It involves the setting or restoration of monuments or markers at the corners or along the lines of the parcel. These take the form of iron rods, pipes, or concrete monuments in the ground, or nails set in concrete or asphalt. The ALTA/ACSM Land Title Survey is a standard proposed by the American Land Title Association and the American Congress on Surveying and Mapping. It incorporates elements of the boundary survey, mortgage survey, and topographic survey. Control surveying: Control surveys establish reference points to use as starting positions for future surveys. Most other forms of surveying will contain elements of control surveying. Construction surveying Deformation survey: a survey to determine if a structure or object is changing shape or moving. First the positions of points on an object are found. A period of time is allowed to pass and the positions are then re-measured and calculated. Then a comparison between the two sets of positions is made. Dimensional control survey: This is a type of survey conducted in or on an non-level surface. Common in the oil and gas industry to replace old or damaged pipes on a like-for-like basis. The advantage of dimensional control survey is that the instrument used to conduct the survey does not need to be level. This is useful in the off-shore industry, as not all platforms are fixed and are thus subject to movement. Engineering surveying: topographic, layout, and as-built surveys associated with engineering design. They often need geodetic computations beyond normal civil engineering practice. Foundation survey: a survey done to collect the positional data on a foundation that has been poured and is cured. This is done to ensure that the foundation was constructed in the location, and at the elevation, authorized in the plot plan, site plan, or subdivision plan. Hydrographic survey: a survey conducted with the purpose of mapping the shoreline and bed of a body of water. Used for navigation, engineering, or resource management purposes. Leveling: either finds the elevation of a given point or establish a point at a given elevation. LOMA survey: Survey to change base flood line, removing property from a SFHA special flood hazard area. Measured survey : a building survey to produce plans of the building. such a survey may be conducted before renovation works, for commercial purpose, or at end of the construction process. Mining surveying: Mining surveying includes directing the digging of mine shafts and galleries and the calculation of volume of rock. It uses specialised techniques due to the restraints to survey geometry such as vertical shafts and narrow passages. Mortgage survey: A mortgage survey or physical survey is a simple survey that delineates land boundaries and building locations. It checks for encroachment, building setback restrictions and shows nearby flood zones. In many places a mortgage survey is a precondition for a mortgage loan. Photographic control survey: A survey that creates reference marks visible from the air to allow aerial photographs to be rectified. Stakeout, Layout or Setout: an element of many other surveys where the calculated or proposed position of an object is marked on the ground. This can be temporary or permanent. This is an important component of engineering and cadastral surveying. Structural survey: a detailed inspection to report upon the physical condition and structural stability of a building or structure. It highlights any work needed to maintain it in good repair. Subdivision: A boundary survey that splits a property into two or more smaller properties. Topographic survey: a survey that measures the elevation of points on a particular piece of land, and presents them as contour lines on a plot. Plane and geodetic surveying[edit] Based on the considerations and true shape of the earth, surveying is broadly classified into two types. Plane surveying assumes the earth is flat. Curvature and spheroidal shape of the earth is neglected. In this type of surveying all triangles formed by joining survey lines are considered as plane triangles. It is employed for small survey works where errors due to the earth's shape are too small to matter.[14] In geodetic surveying the curvature of the earth is taken into account while calculating reduced levels, angles, bearings and distances. This type of surveying is usually employed for large survey works. Survey works up to 100 square miles (260 square kilometers ) are treated as plane and beyond that are treated as geodetic.[15] In geodetic surveying necessary corrections are applied to reduced levels, bearings and other observations.[16] The surveying profession[edit] See also: Geomatics, Surveying In North America, and Surveying In Oceania Head and shoulders portrait of Nain Singh Rawat. The pundit (explorer) cartographer Nain Singh Rawat (19th century) received a Royal Geographical Society gold medal in 1876, for his efforts in exploring the Himalayas for the British Four women pose with a theodolite, a plane table and two levelling staves. An all-female surveying crew in Idaho, 1918 The basic principles of surveying have changed little over the ages, but the tools used by surveyors have evolved. Engineering, especially civil engineering, often needs surveyors. Surveyors help determine the placement of roads, railways, reservoirs, dams, pipelines, retaining walls, bridges, and buildings. They establish the boundaries of legal descriptions and political divisions. They also provide advice and data for geographical information systems (GIS) that record land features and boundaries. Surveyors must have a thorough knowledge of algebra, basic calculus, geometry, and trigonometry. They must also know the laws that deal with surveys, real property, and contracts. Most jurisdictions recognize three different levels of qualification: Survey assistants or chainmen are usually unskilled workers who help the surveyor. They place target reflectors, find old reference marks, and mark points on the ground. The term 'chainman' derives from past use of measuring chains. An assistant would move the far end of the chain under the surveyor's direction. Survey technicians often operate survey instruments, run surveys in the field, do survey calculations, or draft plans. A technician usually has no legal authority and cannot certify his work. Not all technicians are qualified, but qualifications at the certificate or diploma level are available. Licensed, registered, or chartered surveyors usually hold a degree or higher qualification. They are often required to pass further exams to join a professional association or to gain certifying status. Surveyors are responsible for planning and management of surveys. They have to ensure that their surveys, or surveys performed under their supervision, meet the legal standards. Many principals of surveying firms hold this status. Informal surveying[edit] Not all surveys are carried out by professional surveyors. Depending on the jurisdiction and circumstances, the builders of a structure may set it out themselves. Surveyors often set out the most significant corners of a building. The builders then lay out the rest of the building themselves using simple surveying techniques. Licensing[edit] Licensing requirements vary with jurisdiction, and are commonly consistent within national borders. Prospective surveyors usually have to receive a degree in surveying, followed by a detailed examination of their knowledge of surveying law and principles specific to the region they wish to practice in, and undergo a period of on-the-job training or portfolio building before they are awarded a license to practise. Licensed surveyors usually receive a post nominal, which varies depending on where they qualified. The system has replaced older apprenticeship systems. A licensed land surveyor is generally required to sign and seal all plans. The state dictates the format, showing their name and registration number. In many jurisdictions, surveyors must mark their registration number on survey monuments when setting boundary corners. Monuments take the form of capped iron rods, concrete monuments, or nails with washers. Surveying institutions[edit] Uniformed group poses with theodolites, level staves and octant. Surveying students with their professor at the Helsinki University of Technology in the late 19th century Most countries' governments regulate at least some forms of surveying. Their survey agencies establish regulations and standards. Standards control accuracy, surveying credentials, monumentation of boundaries and maintenance of geodetic networks. Many nations devolve this authority to regional entities or states/provinces. Cadastral surveys tend to be the most regulated because of the permanence of the work. Lot boundaries established by cadastral surveys may stand for hundreds of years without modification. Most jurisdictions also have a form of professional institution representing local surveyors. These institutes often endorse or license potential surveyors, as well as set and enforce ethical standards. The largest institution is the International Federation of Surveyors (Abbreviated FIG, for French: Fdration Internationale des Gomtres). They represent the survey industry worldwide. Building surveying[edit] Main article: Building surveying Profession Most English-speaking countries consider building surveying a distinct profession. They have their own professional associations and licensing requirements. Building surveyors focus on investigating the condition of buildings as well as legal compliance work. Cadastral surveying[edit] Main article: Cadastral surveying One of the primary roles of the land surveyor is to determine the boundary of real property on the ground. The surveyor must determine where the adjoining landowners wish to put the boundary. The boundary is established in legal documents and plans prepared by attorneys, engineers, and land surveyors. The surveyor then puts monuments on the corners of the new boundary. They might also find or resurvey the corners of the property monumented by prior surveys. Cadastral land surveyors are licensed by governments. The cadastral survey branch of the Bureau of Land Management (BLM) conducts most cadastral surveys in the United States.[17] They consult with Forest Service, National Park Service, Army Corps of Engineers, Bureau of Indian Affairs, Fish and Wildlife Service, Bureau of Reclamation, and others. The BLM used to be known as the General Land Office (GLO). In states organized per the Public Land Survey System (PLSS), surveyors must carry out BLM cadastral surveys under that system. Cadastral surveyors often have to work around changes to the earth that obliterate or damage boundary monuments. When this happens, they must consider evidence that is not recorded on the title deed. This is known as extrinsic evidence.[18]
A geographic information system (GIS) is a computer system for capturing, storing, checking, and displaying data related to positions on Earths surface. GIS can show many different kinds of data on one map. This enables people to more easily see, analyze, and understand patterns and relationships. With GIS technology, people can compare the locations of different things in order to discover how they relate to each other. For example, using GIS, the same map could include sites that produce pollution, such as gas stations, and sites that are sensitive to pollution, such as wetlands. Such a map would help people determine which wetlands are most at risk. GIS can use any information that includes location. The location can be expressed in many different ways, such as latitude and longitude, address, or ZIP code. Many different types of information can be compared and contrasted using GIS. The system can include data about people, such as population, income, or education level. It can include information about the land, such as the location of streams, different kinds of vegetation, and different kinds of soil. It can include information about the sites of factories, farms, and schools, or storm drains, roads, and electric power lines. Data and GIS Data in many different forms can be entered into GIS. Data that are already in map form can be included in GIS. This includes such information as the location of rivers and roads, hills and valleys. Digital, or computerized, data can also be entered into GIS. An example of this kind of information is data collected by satellites that show land usethe location of farms, towns, or forests. GIS can also include data in table form, such as population information. GIS technology allows all these different types of information, no matter their source or original format, to be overlaid on top of one another on a single map. Putting information into GIS is called data capture. Data that are already in digital form, such as images taken by satellites and most tables, can simply be uploaded into GIS. Maps must be scanned, or converted into digital information. GIS must make the information from all the various maps and sources align, so they fit together. One reason this is necessary is because maps have different scales. A scale is the relationship between the distance on a map and the actual distance on Earth. GIS combines the information from different sources in such a way that it all has the same scale. Often, GIS must also manipulate the data because different maps have different projections. A projection is the method of transferring information from Earths curved surface to a flat piece of paper or computer screen. No projection can copy the reality of Earths curved surface perfectly. Different types of projections accomplish this task in different ways, but all result in some distortion. To transfer a curved, three-dimensional shape onto a flat surface inevitably requires stretching some parts and squeezing other parts. A world map can show either the correct sizes of countries or their correct shapes, but it cant do both. GIS takes data from maps that were made using different projections and combines them so all the information can be displayed using one common projection. GIS Maps Once all of the desired data have been entered into a GIS system, they can be combined to produce a wide variety of individual maps, depending on which data layers are included. For instance, using GIS technology, many kinds of information can be shown about a single city. Maps can be produced that relate such information as average income, book sales, and voting patterns. Any GIS data layer can be added or subtracted to the same map. GIS maps can be used to show information about number and density. For example, GIS can be used to show how many doctors there are in different areas compared with the population. They can also show what is near what, such as which homes and businesses are in areas prone to flooding. With GIS technology, researchers can also look at change over time. They can use satellite data to study topics such as how much of the polar regions is covered in ice. A police department can study changes in crime data to help determine where to assign officers. GIS often contains a large variety of data that do not appear in an onscreen or printed map. GIS technology sometimes allows users to access this information. A person can point to a spot on a computerized map to find other information stored in the GIS about that location. For example, a user might click on a school to find how many students are enrolled, how many students there are per teacher, or what sports facilities the school has. GIS systems are often used to produce three-dimensional images. This is useful, for example, to geologists studying faults. GIS technology makes updating maps much easier. Updated data can simply be added to the existing GIS program. A new map can then be printed or displayed on screen. This skips the traditional process of drawing a map, which can be time-consuming and expensive. People working in many different fields use GIS technology. Many businesses use GIS to help them determine where to locate a new store. Biologists use GIS to track animal migration patterns. City officials use GIS to help plan their response in the case of a natural disaster such as an earthquake or hurricane. GIS maps can show these officials what neighborhoods are most in danger, where to locate shelters, and what routes people should take to reach safety. Scientists use GIS to compare population growth to resources such as drinking water, or to try to determine a regions future needs for public services like parking, roads, and electricity. There is no limit to the kind of information that can be analyzed using GIS technology A geographic information system or (GIS) is a system designed to capture, store, manipulate, analyze, manage, and present spatial or geographical data. The acronym GIS is sometimes used for geographic information science (GIScience) to refer to the academic discipline that studies geographic information systems and is a large domain within the broader academic discipline of geoinformatics.[1] What goes beyond a GIS is a spatial data infrastructure, a concept that has no such restrictive boundaries. In general, the term describes any information system that integrates, stores, edits, analyzes, shares, and displays geographic information. GIS applications are tools that allow users to create interactive queries (user-created searches), analyze spatial information, edit data in maps, and present the results of all these operations.[2][3] Geographic information science is the science underlying geographic concepts, applications, and systems.[4] GIS is a broad term that can refer to a number of different technologies, processes, and methods. It is attached to many operations and has many applications related to engineering, planning, management, transport/logistics, insurance, telecommunications, and business.[3] For that reason, GIS and location intelligence applications can be the foundation for many location-enabled services that rely on analysis and visualization. GIS can relate unrelated information by using location as the key index variable. Locations or extents in the Earth spacetime may be recorded as dates/times of occurrence, and x, y, and z coordinates representing, longitude, latitude, and elevation, respectively. All Earth-based spatialtemporal location and extent references should, ideally, be relatable to one another and ultimately to a "real" physical location or extent. This key characteristic of GIS has begun to open new avenues of scientific inquiry. Contents [hide] 1 History of development 2 GIS techniques and technology 2.1 Relating information from different sources 2.2 GIS uncertainties 2.3 Data representation 2.4 Data capture 2.5 Raster-to-vector translation 2.6 Projections, coordinate systems, and registration 3 Spatial analysis with geographical information system (GIS) 3.1 Slope and aspect 3.2 Data analysis 3.3 Topological modeling 3.4 Geometric networks 3.5 Hydrological modeling 3.6 Cartographic modeling 3.7 Map overlay 3.8 Geostatistics 3.9 Address geocoding 3.10 Reverse geocoding 3.11 Multi-criteria decision analysis 3.12 Data output and cartography 3.13 Graphic display techniques 3.14 Spatial ETL 3.15 GIS data mining 4 Applications 4.1 Open Geospatial Consortium standards 4.2 Web mapping 4.3 Adding the dimension of time 5 Semantics 6 Implications of GIS in society 7 See also 8 References 9 Further reading History of development[edit] The first known use of the term "geographic information system" was by Roger Tomlinson in the year 1968 in his paper "A Geographic Information System for Regional Planning".[5] Tomlinson is also acknowledged as the "father of GIS".[6] E. W. Gilbert's version (1958) of John Snow's 1855 map of the Soho cholera outbreak showing the clusters of cholera cases in the London epidemic of 1854 Previously, one of the first applications of spatial analysis in epidemiology is the 1832 "Rapport sur la marche et les effets du cholra dans Paris et le dpartement de la Seine".[7] The French geographer Charles Picquet represented the 48 districts of the city of Paris by halftone color gradient according to the number of deaths by cholera per 1,000 inhabitants. In 1854 John Snow determined the source of a cholera outbreak in London by marking points on a map depicting where the cholera victims lived, and connecting the cluster that he found with a nearby water source. This was one of the earliest successful uses of a geographic methodology in epidemiology. While the basic elements of topography and theme existed previously in cartography, the John Snow map was unique, using cartographic methods not only to depict but also to analyze clusters of geographically dependent phenomena. The early 20th century saw the development of photozincography, which allowed maps to be split into layers, for example one layer for vegetation and another for water. This was particularly used for printing contours drawing these was a labour-intensive task but having them on a separate layer meant they could be worked on without the other layers to confuse the draughtsman. This work was originally drawn on glass plates but later plastic film was introduced, with the advantages of being lighter, using less storage space and being less brittle, among others. When all the layers were finished, they were combined into one image using a large process camera. Once color printing came in, the layers idea was also used for creating separate printing plates for each color. While the use of layers much later became one of the main typical features of a contemporary GIS, the photographic process just described is not considered to be a GIS in itself as the maps were just images with no database to link them to. Computer hardware development spurred by nuclear weapon research led to general-purpose computer "mapping" applications by the early 1960s.[8] The year 1960 saw the development of the world's first true operational GIS in Ottawa, Ontario, Canada by the federal Department of Forestry and Rural Development. Developed by Dr. Roger Tomlinson, it was called the Canada Geographic Information System (CGIS) and was used to store, analyze, and manipulate data collected for the Canada Land Inventory an effort to determine the land capability for rural Canada by mapping information about soils, agriculture, recreation, wildlife, waterfowl, forestry and land use at a scale of 1:50,000. A rating classification factor was also added to permit analysis. CGIS was an improvement over "computer mapping" applications as it provided capabilities for overlay, measurement, and digitizing/scanning. It supported a national coordinate system that spanned the continent, coded lines as arcs having a true embedded topology and it stored the attribute and locational information in separate files. As a result of this, Tomlinson has become known as the "father of GIS", particularly for his use of overlays in promoting the spatial analysis of convergent geographic data.[9] CGIS lasted into the 1990s and built a large digital land resource database in Canada. It was developed as a mainframe-based system in support of federal and provincial resource planning and management. Its strength was continent-wide analysis of complex datasets. The CGIS was never available commercially. In 1964 Howard T. Fisher formed the Laboratory for Computer Graphics and Spatial Analysis at the Harvard Graduate School of Design (LCGSA 19651991), where a number of important theoretical concepts in spatial data handling were developed, and which by the 1970s had distributed seminal software code and systems, such as SYMAP, GRID, and ODYSSEY that served as sources for subsequent commercial developmentto universities, research centers and corporations worldwide.[10] By the late 1970s two public domain GIS systems (MOSS and GRASS GIS) were in development, and by the early 1980s, M&S Computing (later Intergraph) along with Bentley Systems Incorporated for the CAD platform, Environmental Systems Research Institute (ESRI), CARIS (Computer Aided Resource Information System), MapInfo Corporation and ERDAS (Earth Resource Data Analysis System) emerged as commercial vendors of GIS software, successfully incorporating many of the CGIS features, combining the first generation approach to separation of spatial and attribute information with a second generation approach to organizing attribute data into database structures.[11] In 1986, Mapping Display and Analysis System (MIDAS), the first desktop GIS product emerged for the DOS operating system. This was renamed in 1990 to MapInfo for Windows when it was ported to the Microsoft Windows platform. This began the process of moving GIS from the research department into the business environment. By the end of the 20th century, the rapid growth in various systems had been consolidated and standardized on relatively few platforms and users were beginning to explore viewing GIS data over the Internet, requiring data format and transfer standards. More recently, a growing number of free, open-source GIS packages run on a range of operating systems and can be customized to perform specific tasks. Increasingly geospatial data and mapping applications are being made available via the world wide web.[12] Several articles on the history of GIS have been published.[13][14] GIS techniques and technology[edit] Modern GIS technologies use digital information, for which various digitized data creation methods are used. The most common method of data creation is digitization, where a hard copy map or survey plan is transferred into a digital medium through the use of a CAD program, and geo-referencing capabilities. With the wide availability of ortho-rectified imagery (from satellites, aircraft, Helikites and UAVs), heads-up digitizing is becoming the main avenue through which geographic data is extracted. Heads-up digitizing involves the tracing of geographic data directly on top of the aerial imagery instead of by the traditional method of tracing the geographic form on a separate digitizing tablet (heads-down digitizing).[clarification needed] Relating information from different sources[edit] GIS uses spatio-temporal (space-time) location as the key index variable for all other information. Just as a relational database containing text or numbers can relate many different tables using common key index variables, GIS can relate otherwise unrelated information by using location as the key index variable. The key is the location and/or extent in space-time. Any variable that can be located spatially, and increasingly also temporally, can be referenced using a GIS. Locations or extents in Earth spacetime may be recorded as dates/times of occurrence, and x, y, and z coordinates representing, longitude, latitude, and elevation, respectively. These GIS coordinates may represent other quantified systems of temporo-spatial reference (for example, film frame number, stream gage station, highway mile-marker, surveyor benchmark, building address, street intersection, entrance gate, water depth sounding, POS or CAD drawing origin/units). Units applied to recorded temporal-spatial data can vary widely (even when using exactly the same data, see map projections), but all Earth-based spatialtemporal location and extent references should, ideally, be relatable to one another and ultimately to a "real" physical location or extent in spacetime. Related by accurate spatial information, an incredible variety of real-world and projected past or future data can be analyzed, interpreted and represented.[15] This key characteristic of GIS has begun to open new avenues of scientific inquiry into behaviors and patterns of real-world information that previously had not been systematically correlated. GIS uncertainties[edit] GIS accuracy depends upon source data, and how it is encoded to be data referenced. Land surveyors have been able to provide a high level of positional accuracy utilizing the GPS-derived positions.[16] High-resolution digital terrain and aerial imagery,[17] powerful computers and Web technology are changing the quality, utility, and expectations of GIS to serve society on a grand scale, but nevertheless there are other source data that affect overall GIS accuracy like paper maps, though these may be of limited use in achieving the desired accuracy. In developing a digital topographic database for a GIS, topographical maps are the main source, and aerial photography and satellite imagery are extra sources for collecting data and identifying attributes which can be mapped in layers over a location facsimile of scale. The scale of a map and geographical rendering area representation type[clarification needed] are very important aspects since the information content depends mainly on the scale set and resulting locatability of the map's representations. In order to digitize a map, the map has to be checked within theoretical dimensions, then scanned into a raster format, and resulting raster data has to be given a theoretical dimension by a rubber sheeting/warping technology process. A quantitative analysis of maps brings accuracy issues into focus. The electronic and other equipment used to make measurements for GIS is far more precise than the machines of conventional map analysis. All geographical data are inherently inaccurate, and these inaccuracies will propagate through GIS operations in ways that are difficult to predict. Data representation[edit] Main article: GIS file formats GIS data represents real objects (such as roads, land use, elevation, trees, waterways, etc.) with digital data determining the mix. Real objects can be divided into two abstractions: discrete objects (e.g., a house) and continuous fields (such as rainfall amount, or elevations). Traditionally, there are two broad methods used to store data in a GIS for both kinds of abstractions mapping references: raster images and vector. Points, lines, and polygons are the stuff of mapped location attribute references. A new hybrid method of storing data is that of identifying point clouds, which combine three-dimensional points with RGB information at each point, returning a "3D color image". GIS thematic maps then are becoming more and more realistically visually descriptive of what they set out to show or determine. For a list of popular GIS file formats, such as shapefiles, see GIS file formats Popular GIS file formats. Data capture[edit] Example of hardware for mapping (GPS and laser rangefinder) and data collection (rugged computer). The current trend for geographical information system (GIS) is that accurate mapping and data analysis are completed while in the field. Depicted hardware (field-map technology) is used mainly for forest inventories, monitoring and mapping. Data captureentering information into the systemconsumes much of the time of GIS practitioners. There are a variety of methods used to enter data into a GIS where it is stored in a digital format. Existing data printed on paper or PET film maps can be digitized or scanned to produce digital data. A digitizer produces vector data as an operator traces points, lines, and polygon boundaries from a map. Scanning a map results in raster data that could be further processed to produce vector data. Survey data can be directly entered into a GIS from digital data collection systems on survey instruments using a technique called coordinate geometry (COGO). Positions from a global navigation satellite system (GNSS) like Global Positioning System can also be collected and then imported into a GIS. A current trend in data collection gives users the ability to utilize field computers with the ability to edit live data using wireless connections or disconnected editing sessions. This has been enhanced by the availability of low-cost mapping-grade GPS units with decimeter accuracy in real time. This eliminates the need to post process, import, and update the data in the office after fieldwork has been collected. This includes the ability to incorporate positions collected using a laser rangefinder. New technologies also allow users to create maps as well as analysis directly in the field, making projects more efficient and mapping more accurate. Remotely sensed data also plays an important role in data collection and consist of sensors attached to a platform. Sensors include cameras, digital scanners and lidar, while platforms usually consist of aircraft and satellites. In England in the mid 1990s, hybrid kite/balloons called Helikites first pioneered the use of compact airborne digital cameras as airborne Geo-Information Systems. Aircraft measurement software, accurate to 0.4 mm was used to link the photographs and measure the ground. Helikites are inexpensive and gather more accurate data than aircraft. Helikites can be used over roads, railways and towns where UAVs are banned. Recently with the development of miniature UAVs, aerial data collection is becoming possible with them. For example, the Aeryon Scout was used to map a 50-acre area with a Ground sample distance of 1 inch (2.54 cm) in only 12 minutes.[18] The majority of digital data currently comes from photo interpretation of aerial photographs. Soft-copy workstations are used to digitize features directly from stereo pairs of digital photographs. These systems allow data to be captured in two and three dimensions, with elevations measured directly from a stereo pair using principles of photogrammetry. Analog aerial photos must be scanned before being entered into a soft-copy system, for high-quality digital cameras this step is skipped. Satellite remote sensing provides another important source of spatial data. Here satellites use different sensor packages to passively measure the reflectance from parts of the electromagnetic spectrum or radio waves that were sent out from an active sensor such as radar. Remote sensing collects raster data that can be further processed using different bands to identify objects and classes of interest, such as land cover. When data is captured, the user should consider if the data should be captured with either a relative accuracy or absolute accuracy, since this could not only influence how information will be interpreted but also the cost of data capture. After entering data into a GIS, the data usually requires editing, to remove errors, or further processing. For vector data it must be made "topologically correct" before it can be used for some advanced analysis. For example, in a road network, lines must connect with nodes at an intersection. Errors such as undershoots and overshoots must also be removed. For scanned maps, blemishes on the source map may need to be removed from the resulting raster. For example, a fleck of dirt might connect two lines that should not be connected. Raster-to-vector translation[edit] Data restructuring can be performed by a GIS to convert data into different formats. For example, a GIS may be used to convert a satellite image map to a vector structure by generating lines around all cells with the same classification, while determining the cell spatial relationships, such as adjacency or inclusion. More advanced data processing can occur with image processing, a technique developed in the late 1960s by NASA and the private sector to provide contrast enhancement, false color rendering and a variety of other techniques including use of two dimensional Fourier transforms. Since digital data is collected and stored in various ways, the two data sources may not be entirely compatible. So a GIS must be able to convert geographic data from one structure to another. In so doing, the implicit assumptions behind different ontologies and classifications require analysis.[19] Object ontologies have gained increasing prominence as a consequence of object-oriented programming and sustained work by Barry Smith and co-workers. Projections, coordinate systems, and registration[edit] Main article: Map projection The earth can be represented by various models, each of which may provide a different set of coordinates (e.g., latitude, longitude, elevation) for any given point on the Earth's surface. The simplest model is to assume the earth is a perfect sphere. As more measurements of the earth have accumulated, the models of the earth have become more sophisticated and more accurate. In fact, there are models called datums that apply to different areas of the earth to provide increased accuracy, like NAD83 for U.S. measurements, and the World Geodetic System for worldwide measurements. Spatial analysis with geographical information system (GIS)[edit] Further information: Spatial analysis GIS spatial analysis is a rapidly changing field, and GIS packages are increasingly including analytical tools as standard built-in facilities, as optional toolsets, as add-ins or 'analysts'. In many instances these are provided by the original software suppliers (commercial vendors or collaborative non commercial development teams), while in other cases facilities have been developed and are provided by third parties. Furthermore, many products offer software development kits (SDKs), programming languages and language support, scripting facilities and/or special interfaces for developing one's own analytical tools or variants. The website "Geospatial Analysis" and associated book/ebook attempt to provide a reasonably comprehensive guide to the subject.[20] The increased availability has created a new dimension to business intelligence termed "spatial intelligence" which, when openly delivered via intranet, democratizes access to geographic and social network data. Geospatial intelligence, based on GIS spatial analysis, has also become a key element for security. GIS as a whole can be described as conversion to a vectorial representation or to any other digitisation process. Slope and aspect[edit] Slope can be defined as the steepness or gradient of a unit of terrain, usually measured as an angle in degrees or as a percentage. Aspect can be defined as the direction in which a unit of terrain faces. Aspect is usually expressed in degrees from north. Slope, aspect, and surface curvature in terrain analysis are all derived from neighborhood operations using elevation values of a cell's adjacent neighbours.[21] Slope is a function of resolution, and the spatial resolution used to calculate slope and aspect should always be specified.[22] Authors such as Skidmore,[23] Jones[24] and Zhou and Liu[25] have compared techniques for calculating slope and aspect. The following method can be used to derive slope and aspect: The elevation at a point or unit of terrain will have perpendicular tangents (slope) passing through the point, in an east-west and north-south direction. These two tangents give two components, ?z/?x and ?z/?y, which then be used to determine the overall direction of slope, and the aspect of the slope. The gradient is defined as a vector quantity with components equal to the partial derivatives of the surface in the x and y directions.[26] The calculation of the overall 3x3 grid slope S and aspect A for methods that determine east-west and north-south component use the following formulas respectively: {\displaystyle \tan S={\sqrt {\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)^{2}+\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)^{2}}}} \tan S={\sqrt {\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)^{2}+\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)^{2}}} {\displaystyle \tan A=\left({\frac {\left({\frac {-\partial z}{\partial y}}\right)}{\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)}}\right)} \tan A=\left({\frac {\left({\frac {-\partial z}{\partial y}}\right)}{\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)}}\right) Zhou and Liu[25] describe another formula for calculating aspect, as follows: {\displaystyle A=270^{\circ }+\arctan \left({\frac {\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)}{\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)}}\right)-90^{\circ }\left({\frac {\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)}{\left|{\frac {\partial z}{\partial y}}\right|}}\right)} A=270^{\circ }+\arctan \left({\frac {\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)}{\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)}}\right)-90^{\circ }\left({\frac {\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)}{\left|{\frac {\partial z}{\partial y}}\right|}}\right) Data analysis[edit] It is difficult to relate wetlands maps to rainfall amounts recorded at different points such as airports, television stations, and schools. A GIS, however, can be used to depict two- and three-dimensional characteristics of the Earth's surface, subsurface, and atmosphere from information points. For example, a GIS can quickly generate a map with isopleth or contour lines that indicate differing amounts of rainfall. Such a map can be thought of as a rainfall contour map. Many sophisticated methods can estimate the characteristics of surfaces from a limited number of point measurements. A two-dimensional contour map created from the surface modeling of rainfall point measurements may be overlaid and analyzed with any other map in a GIS covering the same area. This GIS derived map can then provide additional information - such as the viability of water power potential as a renewable energy source. Similarly, GIS can be used to compare other renewable energy resources to find the best geographic potential for a region.[27] Additionally, from a series of three-dimensional points, or digital elevation model, isopleth lines representing elevation contours can be generated, along with slope analysis, shaded relief, and other elevation products. Watersheds can be easily defined for any given reach, by computing all of the areas contiguous and uphill from any given point of interest. Similarly, an expected thalweg of where surface water would want to travel in intermittent and permanent streams can be computed from elevation data in the GIS. Topological modeling[edit] A GIS can recognize and analyze the spatial relationships that exist within digitally stored spatial data. These topological relationships allow complex spatial modelling and analysis to be performed. Topological relationships between geometric entities traditionally include adjacency (what adjoins what), containment (what encloses what), and proximity (how close something is to something else). Geometric networks[edit] Geometric networks are linear networks of objects that can be used to represent interconnected features, and to perform special spatial analysis on them. A geometric network is composed of edges, which are connected at junction points, similar to graphs in mathematics and computer science. Just like graphs, networks can have weight and flow assigned to its edges, which can be used to represent various interconnected features more accurately. Geometric networks are often used to model road networks and public utility networks, such as electric, gas, and water networks. Network modeling is also commonly employed in transportation planning, hydrology modeling, and infrastructure modeling. Hydrological modeling[edit] GIS hydrological models can provide a spatial element that other hydrological models lack, with the analysis of variables such as slope, aspect and watershed or catchment area.[28] Terrain analysis is fundamental to hydrology, since water always flows down a slope.[28] As basic terrain analysis of a digital elevation model (DEM) involves calculation of slope and aspect, DEMs are very useful for hydrological analysis. Slope and aspect can then be used to determine direction of surface runoff, and hence flow accumulation for the formation of streams, rivers and lakes. Areas of divergent flow can also give a clear indication of the boundaries of a catchment. Once a flow direction and accumulation matrix has been created, queries can be performed that show contributing or dispersal areas at a certain point.[28] More detail can be added to the model, such as terrain roughness, vegetation types and soil types, which can influence infiltration and evapotranspiration rates, and hence influencing surface flow. One of the main uses of hydrological modeling is in environmental contamination research. Cartographic modeling[edit] An example of use of layers in a GIS application. In this example, the forest cover layer (light green) is at the bottom, with the topographic layer over it. Next up is the stream layer, then the boundary layer, then the road layer. The order is very important in order to properly display the final result. Note that the pond layer was located just below the stream layer, so that a stream line can be seen overlying one of the ponds. The term "cartographic modeling" was probably coined by Dana Tomlin in his PhD dissertation and later in his book which has the term in the title. Cartographic modeling refers to a process where several thematic layers of the same area are produced, processed, and analyzed. Tomlin used raster layers, but the overlay method (see below) can be used more generally. Operations on map layers can be combined into algorithms, and eventually into simulation or optimization models. Map overlay[edit] The combination of several spatial datasets (points, lines, or polygons) creates a new output vector dataset, visually similar to stacking several maps of the same region. These overlays are similar to mathematical Venn diagram overlays. A union overlay combines the geographic features and attribute tables of both inputs into a single new output. An intersect overlay defines the area where both inputs overlap and retains a set of attribute fields for each. A symmetric difference overlay defines an output area that includes the total area of both inputs except for the overlapping area. Data extraction is a GIS process similar to vector overlay, though it can be used in either vector or raster data analysis. Rather than combining the properties and features of both datasets, data extraction involves using a "clip" or "mask" to extract the features of one data set that fall within the spatial extent of another dataset. In raster data analysis, the overlay of datasets is accomplished through a process known as "local operation on multiple rasters" or "map algebra," through a function that combines the values of each raster's matrix. This function may weigh some inputs more than others through use of an "index model" that reflects the influence of various factors upon a geographic phenomenon. Geostatistics[edit] Main article: Geostatistics Geostatistics is a branch of statistics that deals with field data, spatial data with a continuous index. It provides methods to model spatial correlation, and predict values at arbitrary locations (interpolation). When phenomena are measured, the observation methods dictate the accuracy of any subsequent analysis. Due to the nature of the data (e.g. traffic patterns in an urban environment; weather patterns over the Pacific Ocean), a constant or dynamic degree of precision is always lost in the measurement. This loss of precision is determined from the scale and distribution of the data collection. To determine the statistical relevance of the analysis, an average is determined so that points (gradients) outside of any immediate measurement can be included to determine their predicted behavior. This is due to the limitations of the applied statistic and data collection methods, and interpolation is required to predict the behavior of particles, points, and locations that are not directly measurable. Hillshade model derived from a Digital Elevation Model of the Valestra area in the northern Apennines (Italy) Interpolation is the process by which a surface is created, usually a raster dataset, through the input of data collected at a number of sample points. There are several forms of interpolation, each which treats the data differently, depending on the properties of the data set. In comparing interpolation methods, the first consideration should be whether or not the source data will change (exact or approximate). Next is whether the method is subjective, a human interpretation, or objective. Then there is the nature of transitions between points: are they abrupt or gradual. Finally, there is whether a method is global (it uses the entire data set to form the model), or local where an algorithm is repeated for a small section of terrain. Interpolation is a justified measurement because of a spatial autocorrelation principle that recognizes that data collected at any position will have a great similarity to, or influence of those locations within its immediate vicinity. Digital elevation models, triangulated irregular networks, edge-finding algorithms, Thiessen polygons, Fourier analysis, (weighted) moving averages, inverse distance weighting, kriging, spline, and trend surface analysis are all mathematical methods to produce interpolative data. Address geocoding[edit] Main article: Geocoding Geocoding is interpolating spatial locations (X,Y coordinates) from street addresses or any other spatially referenced data such as ZIP Codes, parcel lots and address locations. A reference theme is required to geocode individual addresses, such as a road centerline file with address ranges. The individual address locations have historically been interpolated, or estimated, by examining address ranges along a road segment. These are usually provided in the form of a table or database. The software will then place a dot approximately where that address belongs along the segment of centerline. For example, an address point of 500 will be at the midpoint of a line segment that starts with address 1 and ends with address 1,000. Geocoding can also be applied against actual parcel data, typically from municipal tax maps. In this case, the result of the geocoding will be an actually positioned space as opposed to an interpolated point. This approach is being increasingly used to provide more precise location information. Reverse geocoding[edit] Reverse geocoding is the process of returning an estimated street address number as it relates to a given coordinate. For example, a user can click on a road centerline theme (thus providing a coordinate) and have information returned that reflects the estimated house number. This house number is interpolated from a range assigned to that road segment. If the user clicks at the midpoint of a segment that starts with address 1 and ends with 100, the returned value will be somewhere near 50. Note that reverse geocoding does not return actual addresses, only estimates of what should be there based on the predetermined range. Multi-criteria decision analysis[edit] Coupled with GIS, multi-criteria decision analysis methods support decision-makers in analysing a set of alternative spatial solutions, such as the most likely ecological habitat for restoration, against multiple criteria, such as vegetation cover or roads. MCDA uses decision rules to aggregate the criteria, which allows the alternative solutions to be ranked or prioritised.[29] GIS MCDA may reduce costs and time involved in identifying potential restoration sites. Data output and cartography[edit] Cartography is the design and production of maps, or visual representations of spatial data. The vast majority of modern cartography is done with the help of computers, usually using GIS but production of quality cartography is also achieved by importing layers into a design program to refine it. Most GIS software gives the user substantial control over the appearance of the data. Cartographic work serves two major functions: First, it produces graphics on the screen or on paper that convey the results of analysis to the people who make decisions about resources. Wall maps and other graphics can be generated, allowing the viewer to visualize and thereby understand the results of analyses or simulations of potential events. Web Map Servers facilitate distribution of generated maps through web browsers using various implementations of web-based application programming interfaces (AJAX, Java, Flash, etc.). Second, other database information can be generated for further analysis or use. An example would be a list of all addresses within one mile (1.6 km) of a toxic spill. Graphic display techniques[edit] Traditional maps are abstractions of the real world, a sampling of important elements portrayed on a sheet of paper with symbols to represent physical objects. People who use maps must interpret these symbols. Topographic maps show the shape of land surface with contour lines or with shaded relief. Today, graphic display techniques such as shading based on altitude in a GIS can make relationships among map elements visible, heightening one's ability to extract and analyze information. For example, two types of data were combined in a GIS to produce a perspective view of a portion of San Mateo County, California. The digital elevation model, consisting of surface elevations recorded on a 30-meter horizontal grid, shows high elevations as white and low elevation as black. The accompanying Landsat Thematic Mapper image shows a false-color infrared image looking down at the same area in 30-meter pixels, or picture elements, for the same coordinate points, pixel by pixel, as the elevation information. A GIS was used to register and combine the two images to render the three-dimensional perspective view looking down the San Andreas Fault, using the Thematic Mapper image pixels, but shaded using the elevation of the landforms. The GIS display depends on the viewing point of the observer and time of day of the display, to properly render the shadows created by the sun's rays at that latitude, longitude, and time of day. An archeochrome is a new way of displaying spatial data. It is a thematic on a 3D map that is applied to a specific building or a part of a building. It is suited to the visual display of heat-loss data. Spatial ETL[edit] Spatial ETL tools provide the data processing functionality of traditional Extract, Transform, Load (ETL) software, but with a primary focus on the ability to manage spatial data. They provide GIS users with the ability to translate data between different standards and proprietary formats, whilst geometrically transforming the data en route. These tools can come in the form of add-ins to existing wider-purpose software such as Microsoft Excel. GIS data mining[edit] GIS or spatial data mining is the application of data mining methods to spatial data. Data mining, which is the partially automated search for hidden patterns in large databases, offers great potential benefits for applied GIS-based decision making. Typical applications include environmental monitoring. A characteristic of such applications is that spatial correlation between data measurements require the use of specialized algorithms for more efficient data analysis.[30] Applications[edit] The implementation of a GIS is often driven by jurisdictional (such as a city), purpose, or application requirements. Generally, a GIS implementation may be custom-designed for an organization. Hence, a GIS deployment developed for an application, jurisdiction, enterprise, or purpose may not be necessarily interoperable or compatible with a GIS that has been developed for some other application, jurisdiction, enterprise, or purpose.[citation needed] GIS provides, for every kind of location-based organization, a platform to update geographical data without wasting time to visit the field and update a database manually. GIS when integrated with other powerful enterprise solutions like SAP[31] and the Wolfram Language[32] helps creating powerful decision support system at enterprise level.[clarification needed][citation needed] GeaBios tiny WMS/WFS client (Flash/DHTML) Many disciplines can benefit from GIS technology. An active GIS market has resulted in lower costs and continual improvements in the hardware and software components of GIS, and usage in the fields of science, government, business, and industry, with applications including real estate, public health, crime mapping, national defense, sustainable development, natural resources, climatology,[33][34] landscape architecture, archaeology, regional and community planning, transportation and logistics. GIS is also diverging into location-based services, which allows GPS-enabled mobile devices to display their location in relation to fixed objects (nearest restaurant, gas station, fire hydrant) or mobile objects (friends, children, police car), or to relay their position back to a central server for display or other processing. Open Geospatial Consortium standards[edit] Main article: Open Geospatial Consortium The Open Geospatial Consortium (OGC) is an international industry consortium of 384 companies, government agencies, universities, and individuals participating in a consensus process to develop publicly available geoprocessing specifications. Open interfaces and protocols defined by OpenGIS Specifications support interoperable solutions that "geo-enable" the Web, wireless and location-based services, and mainstream IT, and empower technology developers to make complex spatial information and services accessible and useful with all kinds of applications. Open Geospatial Consortium protocols include Web Map Service, and Web Feature Service.[35] GIS products are broken down by the OGC into two categories, based on how completely and accurately the software follows the OGC specifications. OGC standards help GIS tools communicate. Compliant Products are software products that comply to OGC's OpenGIS Specifications. When a product has been tested and certified as compliant through the OGC Testing Program, the product is automatically registered as "compliant" on this site. Implementing Products are software products that implement OpenGIS Specifications but have not yet passed a compliance test. Compliance tests are not available for all specifications. Developers can register their products as implementing draft or approved specifications, though OGC reserves the right to review and verify each entry. Web mapping[edit] Main article: Web mapping In recent years there has been an proliferation of free-to-use and easily accessible mapping software such as the proprietary web applications Google Maps and Bing Maps, as well as the free and open-source alternative OpenStreetMap. These services give the public access to huge amounts of geographic data. Some of them, like Google Maps and OpenLayers, expose an API that enable users to create custom applications. These toolkits commonly offer street maps, aerial/satellite imagery, geocoding, searches, and routing functionality. Web mapping has also uncovered the potential of crowdsourcing geodata in projects like OpenStreetMap, which is a collaborative project to create a free editable map of the world. Adding the dimension of time[edit] See also: Time geography The condition of the Earth's surface, atmosphere, and subsurface can be examined by feeding satellite data into a GIS. GIS technology gives researchers the ability to examine the variations in Earth processes over days, months, and years. As an example, the changes in vegetation vigor through a growing season can be animated to determine when drought was most extensive in a particular region. The resulting graphic represents a rough measure of plant health. Working with two variables over time would then allow researchers to detect regional differences in the lag between a decline in rainfall and its effect on vegetation. GIS technology and the availability of digital data on regional and global scales enable such analyses. The satellite sensor output used to generate a vegetation graphic is produced for example by the Advanced Very High Resolution Radiometer (AVHRR). This sensor system detects the amounts of energy reflected from the Earth's surface across various bands of the spectrum for surface areas of about 1 square kilometer. The satellite sensor produces images of a particular location on the Earth twice a day. AVHRR and more recently the Moderate-Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) are only two of many sensor systems used for Earth surface analysis. More sensors will follow, generating ever greater amounts of data. In addition to the integration of time in environmental studies, GIS is also being explored for its ability to track and model the progress of humans throughout their daily routines. A concrete example of progress in this area is the recent release of time-specific population data by the U.S. Census. In this data set, the populations of cities are shown for daytime and evening hours highlighting the pattern of concentration and dispersion generated by North American commuting patterns. The manipulation and generation of data required to produce this data would not have been possible without GIS. Using models to project the data held by a GIS forward in time have enabled planners to test policy decisions using spatial decision support systems. Semantics[edit] Tools and technologies emerging from the W3C's Data Activity are proving useful for data integration problems in information systems. Correspondingly, such technologies have been proposed as a means to facilitate interoperability and data reuse among GIS applications.[36][37] and also to enable new analysis mechanisms.[38] Ontologies are a key component of this semantic approach as they allow a formal, machine-readable specification of the concepts and relationships in a given domain. This in turn allows a GIS to focus on the intended meaning of data rather than its syntax or structure. For example, reasoning that a land cover type classified as deciduous needleleaf trees in one dataset is a specialization or subset of land cover type forest in another more roughly classified dataset can help a GIS automatically merge the two datasets under the more general land cover classification. Tentative ontologies have been developed in areas related to GIS applications, for example the hydrology ontology[39] developed by the Ordnance Survey in the United Kingdom and the SWEET ontologies[40] developed by NASA's Jet Propulsion Laboratory. Also, simpler ontologies and semantic metadata standards are being proposed by the W3C Geo Incubator Group[41] to represent geospatial data on the web. GeoSPARQL is a standard developed by the Ordnance Survey, United States Geological Survey, Natural Resources Canada, Australia's Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation and others to support ontology creation and reasoning using well-understood OGC literals (GML, WKT), topological relationships (Simple Features, RCC8, DE-9IM), RDF and the SPARQL database query protocols. Recent research results in this area can be seen in the International Conference on Geospatial Semantics[42] and the Terra Cognita Directions to the Geospatial Semantic Web[43] workshop at the International Semantic Web Conference. Implications of GIS in society[edit] Main articles: Neogeography and Public participation GIS With the popularization of GIS in decision making, scholars have begun to scrutinize the social and political implications of GIS.[44][45] GIS can also be misused to distort reality for individual and political gain.[46][47] It has been argued that the production, distribution, utilization, and representation of geographic information are largely related with the social context and has the potential to increase citizen trust in government.[48] Other related topics include discussion on copyright, privacy, and censorship. A more optimistic social approach to GIS adoption is to use it as a tool for public participation.
Το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας «ΤΚΧ» αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο πυλώνα κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας, καθότι ασχολείται με τη γη, η οποία αποτελεί ένα από τους κορυφαίους συντελεστές προόδου, ευημερίας και ανάπτυξης στην Κυπριακή οικονομία. Με τη σημερινή λειτουργική του δομή και τις αρμοδιότητες που το διέπουν, μέσα από ένα ευρύ πλέγμα Νόμων και Κανονισμών, αποτελεί μια από τις πιο ουσιώδεις υπηρεσίες της Δημόσιας Υπηρεσίας, προσφέροντας τα μέγιστα σε όλους τους τομείς δραστηριότητας της Κυπριακής Κοινωνίας. Το Τμήμα παρέχει τις βάσεις για το σχεδιασμό όλων των αναπτυξιακών προγραμμάτων που έχουν σχέση με την ακίνητη ιδιοκτησία και προσφέρει υπηρεσίες σε πολλούς φορείς εξουσίας, πέραν του Κράτους, όπως σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου, Τραπεζικούς και άλλους Οργανισμούς και γενικότερα σε όλους τους πολίτες. Το Τμήμα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών σχετικά με όλα τα δικαιώματα που διέπουν την ακίνητη ιδιοκτησία, την εγγραφή, εκτίμηση, γενική εκτίμηση (για σκοπούς φορολογίας), διακατοχή, χωρομετρία, χαρτογραφία, γεωδαισία και υδρογραφία, καθώς επίσης και τη διαχείριση του συνόλου της ιδιοκτησίας που ανήκει στο Κράτος. Σημαντικό στρατηγικό άξονα αποτελεί η εδραίωση του πολυδιάστατου ρόλου που διαδραματίζει και ο εκσυγχρονισμός / μετασχηματισμός του, σε ένα παραγωγικό και σύγχρονο οργανισμό. Αυξάνονται οι προσδοκίες ότι, το Τμήμα, ως βασικός οικονομικός παράγοντας για την τόνωση της οικονομικής μεγέθυνσης, είναι σε θέση και θα διαδραματίσει όντως ισχυρό ρόλο για την υλοποίηση νέων στρατηγικών σε πολλούς τομείς. Το Τμήμα αποτελεί την κύρια πηγή δεδομένων που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία και κυρίως με τον χώρο. Τα δεδομένα σε συνάρτηση με τις διαδικασίες που τα παράγουν και τα υποστηρίζουν αποτελούν το κύριο ενεργητικό στοιχείο του Τμήματος. Η περαιτέρω χρήση και αξιοποίηση τους καθίσταται επιτακτική ανάγκη, καθώς τα δεδομένα αυτά, για να είναι παραγωγικά, θα πρέπει πρώτιστα να είναι δομημένα με ορθό τρόπο και ταυτόχρονα μέσω διαλειτουργικότητας, να είναι διαθέσιμα πρώτιστα οριζόντια, σε ολόκληρη τη Κρατική Μηχανή, άλλους φορείς, στις επιχειρήσεις, στους ερευνητές και τελικά στον ίδιο τον πολίτη. Το Τμήμα συλλέγει μια πλειάδα από δεδομένα που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία, χειρογραφικά, πέραν των 100 χρόνων και μηχανογραφικά, πέραν των 25 χρόνων. Η συλλογή δεδομένων αποτελεί μέρος των καθημερινών δικαιοπραξιών του, καθώς και μέρος ευρύτερων έργων συλλογής δεδομένων, τόσο στο πεδίο, όσο και μέσω νέων μορφών τεχνολογιών. Η Διεύθυνση του Τμήματος, έχει θέσει ως πρωταρχικό στόχο, την υλοποίηση νέας Στρατηγικής Πληροφορικής "DLS IT Strategy" που έχει ετοιμαστεί για την αναβάθμιση της τεχνολογίας της Πληροφορικής στο Τμήμα. Με την ετοιμασία της Στρατηγικής, η Διεύθυνση του Τμήματος, έχει στη διάθεσή της ένα ισχυρό εργαλείο για να συντονίζει και κατευθύνει τις μελλοντικές της αποφάσεις. Μεσοπρόθεσμο αποτέλεσμα αυτής της Στρατηγικής, αποτελεί και η υλοποίησης της νέας Διαδικτυακής Πλατφόρμας του Τμήματος "DLS PORTAL". Η νέα Στρατηγική αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κλειδιά επιτυχίας και χάραξης του νέου οράματος αλλαγής στο Τμήμα. Κεντρικό σημείο αναφοράς της όλης φιλοσοφίας, είναι η αναβάθμιση του υφιστάμενου Συστήματος Πληροφοριών Γης, με επίκεντρο τον ίδιο τον πολίτη και τις καθημερινά αυξανόμενες ανάγκες του για ενημέρωση και παροχή υπηρεσιών. Η αποτελεσματική εξυπηρέτηση των πολιτών, καθώς και η βέλτιστη και αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους, αποτελεί για το Τμήμα παράλληλα, πρώτη προτεραιότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τον αναγκαίο επανασχεδιασμό και απλούστευση χρονοβόρων διαδικασιών, επένδυση στον παράγοντα «άνθρωπο» ως συντελεστή ισχύος, υλοποίηση τεχνολογιών πληροφορικής και ιδιαίτερα υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, καθώς και ενδυνάμωση της πρόσβασης και παροχής υπηρεσιών μέσω φιλικότερων κτιριακών υποδομών. Η λειτουργική εξέλιξη και η βελτίωση της απόδοσης διά της αυξημένης παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας και βελτιστοποίησης του κόστους, απαιτούν βέλτιστη αξιοποίηση των πόρων μέσω ενός σταθερού πλαισίου αυτοματοποίησης. Επιπρόσθετα, σε εποχές μειωμένων δημοσίων δαπανών, η αυτοματοποίηση καθίσταται ιδιαίτερα χρήσιμη στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού των επιχειρησιακών λειτουργιών με μειωμένο ανθρώπινο δυναμικό, και αποτελεί ένα εργαλείο καταλυτικής σημασίας για την επίλυση των ποικίλων προκλήσεων που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον, τόσο η Κύπρος ως χώρα, αλλά και το Τμήμα, πιο συγκεκριμένα. Ο επανασχεδιασμός και η αυτοματοποίηση των διαδικασιών του Τμήματος, καθώς και η αναβάθμιση των συστημάτων του με βάση τις πιο πρόσφατες ευέλικτες και σταθερές τεχνολογίες που παρέχουν πλούσια ενοποιημένη λειτουργικότητα, θα δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικές διαδικασίες και νέες υπηρεσίες / δυνατότητες υπηρεσιών και θα συμβάλουν έτσι στην ενίσχυση της παραγωγικότητας και σε νέους τομείς ανάπτυξης και στην φιλικότερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Η πιο πάνω προσέγγιση, ευθυγραμμίζεται με τη συνολική προσέγγιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφορικά με την ηλεκτρονική Διακυβέρνηση «e-Government". Αποτελεσματική, αξιόπιστη διαχείριση όλων των διεργασιών σχετικά με την ακίνητη ιδιοκτησία Διεξαγωγή χωρομετρικών, κτηματολογικών, εκτιμητικών, χαρτογραφικών, γεωδαιτικών και υδρογραφικών εργασιών Αναδιάρθρωση και αποτελεσματική αξιοποίηση/διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού Παροχή αναβαθμισμένων υπηρεσιών με χρήση νέας τεχνολογίας Μεγιστοποίηση εσόδων με το πιο χαμηλό κόστος Διασφάλιση της ποιότητας και αξιοπιστίας, αποτελεσματική διαχείριση και αξιοποίηση όλων των δεδομένων που απορρέουν από τις αρμοδιότητες και εργασίες του Τμήματος (κτηματολογικά, χωρομετρικά, εκτιμητικά, γεωγραφικά, γεωδαιτικά, υδρογραφικά) Αποτελεσματική εξυπηρέτηση του πολίτη μέσα από την ποιοτική παροχή υπηρεσιών και ενιαίας ολοκληρωμένης πληροφόρησης-ηλεκτρονική διακυβέρνηση Αποτελεσματική διαχείριση έργων Παράλληλα, σε σχέση με τη νέα Στρατηγική Πληροφορικής του ΤΚΧ, να ορίσει πρωτοβουλίες για τη συνολική αντιμετώπιση των υφιστάμενων κενών αναφορικά με τις δυνατότητες του Τμήματος, και να προσδιορίσει τις κατάλληλες ευκαιρίες που θα συνεισέφεραν σε ουσιαστική αλλαγή μετασχηματισμού στις διαδικασίες και στις υπηρεσίες του ΤΚΧ. Η Στρατηγική Πληροφορικής θα προωθεί την αυτοματοποίηση των αναδιοργανωμένων επιχειρησιακών διαδικασιών, την ενσωμάτωση πληροφοριών και διαδικασιών από άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες και τοπικές αρχές βασιζόμενη σε μια ανοικτή, ευέλικτη και διαλειτουργική αρχιτεκτονική και θα αλλάξει την άποψη που επικρατεί για το σύστημα εγγραφής γης του ΤΚΧ από «Κλειστό Μητρώο» σε «Προσβάσιμο και Ανοικτό Μητρώο», διατηρώντας παράλληλα την απαίτηση της παροχής πληροφοριών προς το κοινό με βάση τις ανάγκες και του δικαιώματος των πολιτών για λήψη πληροφοριών Η λειτουργία ενός εκσυγχρονισμένου και αξιόπιστου συστήματος ακίνητης ιδιοκτησίας στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας (ΤΚΧ), με στόχο την εξυπηρέτηση του δημόσιου, ευρύτερου δημόσιου τομέα και του πολίτη, έτσι ώστε να συμβάλει στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη του τόπου, μέσα από πρωτοπόρες και καινοτόμες μεθόδους και τεχνολογίες, για τη διεκπεραίωση της αποστολής του. Να μεταμορφώσει το Περιβάλλον τεχνολογιών Πληροφορικής του ΤΚΧ έτσι ώστε να υποστηρίζει ένα σύγχρονο κτηματολόγιο, που θα χρειάζεται στο μέλλον, με βάση μια αρχιτεκτονική που θα διευκολύνει την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες και τους ενδιαφερόμενους φορείς, να επιτρέπει στους ανθρώπους να προσδιορίζουν με ευκολία και αυτοπεποίθηση την τοποθεσία και την έκταση όλων των δικαιωμάτων, περιορισμών, και ευθυνών που σχετίζονται με τη γη και την περιουσία, μεταξύ άλλων και μέσω της χρήσης χωρικών δεδομένων. Το ΤΚΧ, ως η κύρια πηγή και κύριος κάτοχος πληροφοριών γης και χωρικών δεδομένων, θα συμβάλλει στην εθνική στρατηγική ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα μέσω της εφαρμογής της Στρατηγικής Πληροφορικής του ΤΚΧ και της επίτευξης των στόχων της. Το Κτηματολόγιο της Κύπρου ιδρύθηκε το έτος 1858, δηλαδή 20 χρόνια πριν απο το τερματισμό της Τούρκικης κατοχής στη Κύπρο και θεωρείται το αρχαιότερο Τμήμα στη Κρατική Υπηρεσία. Οι τότε σκοποί και επιδιώξεις του Κτηματολογίου ήταν η διευθέτηση όλων των θεμάτων που σχετίζονταν με την ακίνητη ιδιοκτησία και ταυτόχρονα την εγγραφή και έκδοση τίτλων, αναφορικά με τη σχετική ακίνητη ιδιοκτησία, στα ονόματα των δικαιούχων. Ιστορικό Αρχαίας Πλάκας Ιδαλίου – 1ο Τέταρτο του 5ου Αιώνα π.χ. 0.jpg Η αρχαία πόλη του Ιδαλίου περιθάλπει τους τραυματίες της μετά τη μάχη με τους Μήδους που την πολιορκούσαν. Μαζί με το Βασιλιά και τους κατοίκους της και ο γιατρός Ονάσιλος και τα αδέλφια του, που κλήθηκαν να βοηθήσουν. Τελείωσαν το έργο τους και σαν αμοιβή, ο Βασιλιάς και η πόλη χαρίζουν σ’ αυτούς χωράφια και περιβόλια, από τα χωράφια και τα περιβόλια τους, ένα από τα οποία βρισκόταν κοντά στα κτήματα της Ιέρειας Αθηνάς, για να τα καρπούνται και αυτοί και τα παιδιά τους και να μην πληρώνουν φόρους στα έσοδα από τα γεννήματα των χωραφιών. Ταυτόχρονα, τίθενται προστατευτικοί κανόνες και ρήτρες, σε περίπτωση που οποιοσδήποτε διώξει τον Ονάσιλο, ή τα αδέλφια του, ή τα παιδιά του, από γη που τους δόθηκε. Αυτά και πολλά άλλα, μαρτυρεί μια πινακίδα που βρέθηκε στο αρχαίο Ιδάλιο και που ανάγεται σε εκείνη την εποχή. Από το περιεχόμενο αυτής της πινακίδας εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν: (α) Ατομική ιδιοκτησία (β) Ιδιοκτησία του Βασιλιά (κάτι το ίδιο με τη σημερινή Κρατική Ιδιοκτησία) (γ) Ιδιοκτησία της Πόλης (Κοινοτική Ιδιοκτησία) (δ) Εκκλησιαστική Ιδιοκτησία (ε) Κληρονομική διαδοχή (στ) Φορολογία των εισοδημάτων από τη γη (η) Προστασία του τίτλου ιδιοκτησίας με εγγυητές το Βασιλιά, την πόλη, και την Ιέρεια προστάτιδα της πόλης Αθηνά, και με ποινικές ρήτρες σε όποιο διώξει από τα χωράφια αυτά, τον Ονάσιλο, τα αδέλφια του ή και τα παιδιά του. Η πινακίδα που βρέθηκε στο αρχαίο Ιδάλιο χρησιμοποιήθηκε και σήμερα, ως η βάση για το σχεδιασμό του εμβλήματος της ιστοσελίδας του Τμήματος. 4.jpg Η αρχή και η εξέλιξη του Κτηματολογίου απο το 1858 μέχρι την 1.9.1946. Σταθμός στην Ιστορία του Κτηματολογίου θεωρείται το έτος 1858, (21.4.1858), όταν επίσημα πλέον σαν θεσμός, αρχίζει να λειτουργεί το Κτηματολόγιο. Αυτή την ημερομηνία τίθεται σε εφαρμογή ο Οθωμανικός Κώδικας περί Γαιών. Σ’ αυτόν καθορίζονται με σαφήνεια, οι τρόποι κτήσης, η άσκηση και η παραγραφή δικαιωμάτων σε ακίνητη ιδιοκτησία, και ρυθμίζεται η κληρονομική διαδοχή. Ο Νόμος αυτός συμπληρωνόταν σε πολλές διατάξεις από τις διατάξεις του τότε Αστικού Κώδικα, γνωστού ως «Μετζιελλέ», ο οποίος τροποποίησε σε μεγάλο βαθμό τις ρυθμίσεις του Ιερού Νόμου. Αυτοί οι δύο Νόμοι συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι και το 1946, όταν καταργήθηκαν με τον περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, εγγραφή και Εκτίμησης) Νόμο, Κεφ. 224. Στα πρώτα του χρόνια το Κτηματολόγιο ασχολείτο κυρίως με την καταγραφή της γης που παρεχωρείτο στους πολίτες για χρήση, καθώς και με την καταχώρηση των μεταβιβάσεων. Τότε δημιουργούνται και τα πρώτα μητρώα, και εκδίδονται οι πρώτοι τίτλοι, ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν τα Αυτοκρατορικά Διατάγματα Φιρμάνια, με τα οποία παραχωρήθηκε αρκετή γη σε πολλούς. Με τους Νόμους που υπάρχουν, η γη αποτελείται από δύο συστατικά, το σώμα (corpus) του ακινήτου και το δικαίωμα κατοχής και εκμετάλλευσης (right of possession). Τα ακίνητα διαιρούνται σε κατηγορίες ανάλογα με το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του σώματος (corpus). Στην πλειονότητα τους τα ακίνητα ανήκουν στην κατηγορία «ARAZI MIRIE», όπου το "corpus" του ακινήτου ανήκε στο Σουλτάνο και το δικαίωμα κατοχής παραχωρείται σε συγκεκριμένο άτομο, με πρόνοιες για απώλεια του δικαιώματος αν δεν υπάρχει κατοχή για μερικά χρόνια. Άλλες κατηγορίες γης είναι: MULK: Όπου το «corpus» και το δικαίωμα κατοχής έχει το ίδιο πρόσωπο. VAKF: Θρησκευτική περιουσία των Μουσουλμανικών αφιερωμένη στο Θεό. ARAZI METROUKE: Δρόμοι, Παραλίες, Κοινοτική ιδιοκτησία. ARAZI MEVAT: Κρατική ιδιοκτησία (Ιδιοκτησία χωρίς κατόχους) Το 1860 θεσπίζεται η πρώτη Νομοθεσία με σκοπό την εκτίμηση και εγγραφή των ακινήτων, γίνεται καταμέτρηση με πρόχειρους τρόπους, όπως π.χ. μέτρηση με κάποιο σχοινί, και όλες οι περιουσίες καταχωρούνται σε κάποια μητρώα χωρίς ημερομηνία, ενώ για να πάρει κάποιος τον τίτλο του έπρεπε να καταβάλει κάποιο τέλος εγγραφής. Οι τίτλοι που εκδίδοντο ήταν τόσο ασαφείς στην περιγραφή τους, που είναι αδύνατο σήμερα τέτοιοι τίτλοι να συσχετιστούν με συγκεκριμένα τεμάχια γης στο έδαφος. Στο Κτηματολόγιο της τότε εποχής τηρούνται διάφορα βιβλία, όπως: (α) The Book – Page Register (β) The Yoklama Register (γ) The Arazi Tedkik Yoklama Register (δ) The Emlak Yoklama Register (ε) The Daime Register (in Separate Volumes) (στ) The Evkaf Register Η χρήση των πιο πάνω βιβλίων ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Δεν υπήρχαν ευρετήρια σ’ αυτά και πολλές φορές, το ίδιο κτήμα ήταν καταχωρημένο σε διαφορετικά πρόσωπα, γιατί σε κάθε μεταβίβαση η παλιά καταχώρηση δε μεταφερόταν στην καινούργια. Στις 4.6.1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η Κύπρος εκχωρείται στους Άγγλους και το Κτηματολόγιο αρχίζει να αναμορφώνεται σε θέματα χωρομέτρησης, χαρτογράφησης, εγγραφής και εκτιμήσης της ακίνητης ιδιοκτησίας. Οι Άγγλοι διατήρησαν το προηγούμενο νομικό καθεστώς όσον αφορά τις κατηγορίες γης και το σύστημα εγγραφής στο Κτηματολόγιο, αλλά πολύ νωρίς άρχισαν την χαρτογράφηση και την χωρομέτρηση της Κύπρου. Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω, η Βρετανική Κυβέρνηση είχε προβεί στο διορισμό του τότε υπολοχαγού του Βρετανικού στρατού Χέρπερτ Χοράτιο Κίτσιενερ, (αργότερα στρατάρχη Λόρδου Κίτσιενερ του Χαρτούμ), σαν υπεύθυνου του σοβαρού έργου της χωρομέτρησης και χαρτογράφησης της Κύπρου. Επειδή είχε επιτελέσει άριστη εργασία αναφορικά με τη χαρτογράφηση της Παλαιστίνης, είχε επιλεγεί για να εκτελέσει και παρόμοια εργασία στη Κύπρο. Ο Κίτσιενερ έφθασε στην Κύπρο το έτος 1878, με μια μικρή ομάδα απο συνεργάτες και άρχισε το έργο του χωρίς καμία καθυστέρηση. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι, μέχρι την εποχή εκείνη, η Κύπρος δεν είχε επιστημονικά χαρτογραφηθεί. Ο Κίτσιενερ άρχισε την χαρτογράφηση, χρησιμοποιώντας μεθόδους μέγιστης ακρίβειας, για τη τότε εποχή, δηλαδή τη μέθοδο του τριγωνισμού με βάση το Θεοδόχιλο, για να προσδιορίσει σταθερά τριγωνομετρικά σημεία στο έδαφος. Οι συντεταγμένες των τριγωνομετρικών αυτών σημείων καθορίστηκαν με πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς και οι γεωγραφικές των θέσεις τοποθετήθηκαν πάνω σε χάρτη, θέτοντας έτσι τις βάσεις μιας επιστημονικής και ακριβούς χαρτογραφήσεως. Το 1882 εκτυπώνεται ο πρώτος Χάρτης της Κύπρου, ο οποίος έγινε με την μέθοδο του τριγωνισμού και με την χρήση 60 διαφορετικών σημείων. Ο χάρτης της Κύπρου τον οποίο κατόρθωσε να ετοιμάσει ο Κίτσιενερ, αποτελεί πράγματι ένα αξιόλογο επίτευγμα της εποχής εκείνης, λαμβάνοντας υπόψη, τόσο τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν, όσο και το μικρό χρονικό διάστημα που διέθεσε για τη συμπλήρωση του έργου. Το 1882 ο Υπολοχαγός Grand αναλαμβάνει το Κτηματολόγιο και λίγα χρόνια μετά είναι έτοιμα τα πρώτα σχέδια σε αρκετές περιοχές της επαρχίας Λευκωσίας. Τα σχέδια είναι σε κλίμακα 4 ίντζες το μίλι για τις πεδινές περιοχές και 2 ίντζες το μίλι για τις ορεινές περιοχές. Σ’ αυτά τα σχέδια βασίζεται η πρώτη γενική εγγραφή και εκτίμηση. Στα σχέδια δεν φαίνονται τα όρια των τεμαχίων αλλά μόνο τα όρια των συμπλεγμάτων, στα οποία διαχωρίστηκε η γη κάθε κοινότητας. Το κάθε τεμάχιο περιγράφεται σε ξεχωριστή σελίδα κάποιου μητρώου (Field Book), με πλήρη αναφορά στην έκταση, το είδος ακινήτου, την τοποθεσία, την αξία, τα σύνορα (με αναφορά στα ονόματα των ιδιοκτητών των συνορευόντων τεμαχίων ή τα φυσικά σύνορα του εδάφους), το μερίδιο και το όνομα του ιδιοκτήτη και το τρόπο θεμελίωσης της ιδιοκτησίας στο όνομα του ιδιοκτήτη. Ένας κατάλογος ακινήτων, με αναφορά στο σύμπλεγμα (Block), τον αριθμό τεμαχίων (Holding), την τοποθεσία, την έκταση, το μερίδιο και το όνομα του ιδιοκτήτη, δόθηκε στον Κοινοτάρχη κάθε χωριού. Αυτός ο κατάλογος είναι γνωστός στις Κοινότητες, όσοι βέβαια τον έχουν, ως "Πρωτομάνα". Τέτοια καταγραφή έγινε μόνο για μερικές περιοχές της Λευκωσίας και για τα χωριά Αθηένου και Πετροφάνι της επαρχίας Λάρνακας, τα οποία διοικητικά, ανήκαν στην επαρχία Λευκωσίας και το 1927 μεταφέρθηκαν στα διοικητικά όρια της επαρχίας Λάρνακας. Οι Άγγλοι από νωρίς είχαν θεσμοθετήσει την δυνατότητα διεξαγωγής χωρομετρίας. Σχετικός είναι ο Νόμος με αριθμό 5 του 1880, βάσει του οποίου άρχισε περί το έτος 1904, η γενική χωρομετρία και η ετοιμασία των σχεδίων που έχουμε σήμερα. Λόγω των πολλών μητρώων που υπήρχαν στο Κτηματολόγιο, της γλώσσας στην οποία ήταν γραμμένα αυτά τα μητρώα, της ασάφειας των πληροφοριών που υπήρχαν σ’ αυτά και της αδυναμίας να προσδιοριστούν τα ακίνητα συγκεκριμένου ανθρώπου, αποφασίστηκε το 1890, όπως όλες αυτές οι πληροφορίες μεταφερθούν σε ένα νέο μητρώο εγγραφής, χωριστό για κάθε κοινότητα και ταυτόχρονα να ετοιμαστεί συγκεντρωτικός κατάλογος με όλα τα ακίνητα του κάθε προσώπου, σε κάθε κοινότητα. Έτσι, όλες οι πληροφορίες που υπήρχαν στα παλιά μητρώα, μεταφράστηκαν στα αγγλικά και ετοιμάστηκαν τα Μητρώα Εγγραφής, "Land Registers" και τα "Tapu Hulassas", που έχουμε σήμερα και χρησιμοποιούνται ακόμα για τις περιοχές της σποραδικής εγγραφής σε όλη την Κύπρο. Η ενημέρωση των "Tapu Hulassas" σταμάτησε πολύ αργότερα, περί τα έτη 1941 – 1945. Η μεγάλη αλλαγή στο Κτηματολογικό μας Σύστημα συνέβη το 1893, όταν ο τότε Διευθυντής διέταξε όπως όλοι οι νέοι τίτλοι θα εκδίδονται μετά από επιτόπια εξέταση και ετοιμασία σχετικού σχεδιαγράμματος. Αυτή ήταν η αρχή της χρησιμοποίησης δύο στοιχείων για τον καθορισμό ενός ακινήτου, του τίτλου και του σχεδιαγράμματος. Με αυτόν τον τρόπο ήταν σχετικά δυνατός ο προσδιορισμός ενός ακινήτου στο έδαφος. Όμως, ήταν αδύνατος ο ακριβής καθορισμός των συνόρων κάθε τεμαχίου γης. Για να γίνει αυτό έπρεπε να υπάρχει σχέδιο. Γι’ αυτό οι Άγγλοι, το 1904, θέτοντας σε εφαρμογή τον Νόμο 5 του 1880, άρχισαν την Χωρομέτρηση της Κύπρου με απώτερο σκοπό την εγγραφή όλων των ακινήτων και την εκτίμηση τους, για την επιβολή φόρου στα ακίνητα πάνω σε οργανωμένη πλέον βάση. Το 1907 θεσμοθετείται το πλαίσιο για τη γενική εγγραφή και εκτίμηση, ο Νόμος με αριθμό 12 του 1907, η εφαρμογή του οποίου αρχίζει το 1909. Το αναπτυξιακό αυτό πρόγραμμα, πρωτοποριακό για την εποχή του και καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία των πραγμάτων στην Κύπρο, τελείωσε το 1929, αφού πέρασε μέσα από διάφορα εμπόδια όσον αφορά τον τρόπο και τις μεθόδους χωρομετρίας. Χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι της "αλυσομέτρησης" και της "μετροτράπεζας" και ετοιμάστηκαν σχέδια σε κλίμακες 1:500, 1:1000, 1:1250 και 1:2500 για χωρομετρήσεις με την μέθοδο της αλυσομέτρησης, ενώ για τη χωρομετρία με τη μέθοδο της μετροτράπεζας χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα 1:5000. Η γενική εκτίμηση έγινε από εκτιμητές που επισκέφθηκαν τα ακίνητα, ενώ η εγγραφή των ακινήτων, αν και άρχισε από τότε, δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη. Το θέμα της εγγραφής των ακινήτων είναι ίσως το πιο περίπλοκο, γιατί πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες οι προηγούμενες εγγραφές που υπήρχαν, αλλά και να εξακριβωθεί ποιό είναι το πρόσωπο που δικαιούται να εγγραφεί ως ιδιοκτήτης για κάθε συγκεκριμένο ακίνητο. Με την συμπλήρωση της γενικής χωρομετρίας και εκτίμησης δημιουργήθηκαν νέα μητρώα στο Τμήμα, τα κυριότερα των οποίων ήταν ο Κατάλογος Εκτίμησης (Τύπος Ν.115) αυτό που ήταν γνωστό στην ύπαιθρο ως "δευτερομάνα" και το Μητρώο Φόρων (Τύπος Ν.116), το οποίο ενημερωνόταν συνεχώς με όλες τις αλλαγές και από τα στοιχεία του οποίου ετοιμάζονταν, κάθε χρόνο, οι φορολογικοί κατάλογοι, κάθε Δήμου ή Κοινότητας. Ταυτόχρονα, τέθηκε σε ισχύ νέος τύπος μητρώου εγγραφής, με αναφορά στα στοιχεία της γενικής χωρομετρίας, δηλαδή στο φύλλο / σχέδιο, το τμήμα και το τεμάχιο. Παρ’ όλα όμως τα πλεονεκτήματα της γενικής χωρομετρίας και εκτίμησης, το θεσμικό πλαίσιο που ρύθμιζε τα θέματα Διακατοχής και Κληρονομικής Διαδοχής της γης, παρέμεινε να ρυθμίζεται από τον Οθωμανικό Κώδικα περί Γαιών και τον Αστικό Κώδικα "Μετζιελλέ", καθώς και με τους Νόμους που ρύθμιζαν τα Βακούφικα. Το σχεδιάγραμμα που υιοθετήθηκε το 1893 όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, για τον καθορισμό ενός ακινήτου μαζί με το τίτλο ιδιοκτησίας του, αντικαταστάθηκε μετά τη γενική χωρομετρία με σχέδιο, το οποίο υπό τις νέες συνθήκες, πρόσφερε πάρα πολλά. Το σχέδιο πρόσφερε την δυνατότητα καθορισμού κάθε ακινήτου στο έδαφος, την δυνατότητα καλύτερου υπολογισμού του εμβαδού, την δυνατότητα προγραμματισμού κάθε μορφής ανάπτυξης, αφού και μέχρι σήμερα αυτά τα σχέδια χρησιμοποιούνται για την ετοιμασία όλων των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Η γενική χωρομετρία και εκτίμηση είχε ως αποτέλεσμα να διαπιστωθεί, να καθοριστεί, να καταγραφεί και να προστατευθεί, όχι μόνο η ατομική ιδιοκτησία και η κοινοτική, αλλά και η κρατική ιδιοκτησία, κάτι που σε πολλές σύγχρονες χώρες του κόσμου δεν έχει ακόμη καταστεί εφικτό. Νεώτερη περίοδος της Ιστορίας του Κτηματολογίου 1.9.1946 και μετά. Εξήντα και πλέον χρόνια μετά την κάθοδο των Άγγλων, οι συνθήκες αναφορικά με τα θέματα ακίνητης ιδιοκτησίας είχαν αλλάξει τόσο, ώστε επέβαλαν την ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που ρύθμιζε την εγγραφή, την διακατοχή, την κληρονομική διαδοχή και την χρήση γης. Γι’ αυτό, το 1945 θεσμοθετήθηκε μια νέα Νομοθεσία, ο Νόμος 26/45, με επαναστατικές ρυθμίσεις και περιορισμούς σε όλα σχεδόν τα θέματα διακατοχής της γης. Ο Νόμος αυτός τέθηκε σε ισχύ την 1.9.1946. Αυτή την ημερομηνία, τέθηκαν σε ισχύ και άλλοι Νόμοι, οι οποίοι ρυθμίζουν θέματα σχετικά με την ακίνητη ιδιοκτησία, όπως ο Νόμος που ρυθμίζει την Κληρονομική Διαδοχή, Κεφ. 195, ο περί Οδών και Οικοδομών Νόμος, Κεφ. 96, και άλλοι. Με την νέα Νομοθεσία, η οποία χαρακτηρίστηκε επαναστατική για την εποχή της, καταργήθηκαν οι κατηγορίες γης που θεσμοθετήθηκαν με τον Οθωμανικό Κώδικα περί Γαιών, με εξαίρεση τη Βακούφικη περιουσία, περιορίστηκε ο θεσμός της χρησικτησίας, προστατεύτηκε απόλυτα ο εγγεγραμμένος κύριος κάθε ακινήτου, προστατεύτηκε η Κρατική και η Κοινοτική ιδιοκτησία, ρυθμίστηκαν έστω και με πολλές ελλείψεις τα προβλήματα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, τέθηκαν φραγμοί στον κατατεμαχισμό της γης, υιοθετήθηκαν μέτρα για βελτίωση της διακατοχής της εξάλειψης της πολλαπλής και διαδικής ιδιοκτησίας, καθιερώθηκε τρόπος επίλυσης συνοριακών διαφορών με "οιωνεί" δικαστικές εξουσίες στον Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου, να αποφασίζει για θέματα συνοριακών διαφορών και άλλα. Και σ’ αυτό το Νόμο, διατηρήθηκαν τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα ακίνητο, δηλαδή το σχέδιο και ο τίτλος, και καθορίστηκε ρητά, ότι η έκταση γης που δικαιούται ο κάτοχος ενός τίτλου, του οποίου ο τίτλος βασίζεται σε σχέδιο που ετοίμασε ο Διευθυντής του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, είναι η έκταση των τεμαχίων που φαίνονται στο σχέδιο. Ενισχύθηκε δηλαδή, η νομική προστασία της ιδιοκτησίας, αφήνοντας ανοικτό το θέμα της έκτασης που δικαιούται ο κάτοχος του τίτλου που δεν βασίζεται σε σχέδιο για να ρυθμιστεί, εκεί που υπάρχει διαφωνία, με δικαστικές διαδικασίες. Με τον ίδιο Νόμο καθορίστηκαν οι διαδικασίες εγγραφής και γενικής εγγραφής των ακινήτων, καθώς και οι διαδικασίες γενικής εκτίμησης και επανεκτίμησης. Παράλληλα, κατοχυρώθηκε το δικαίωμα των πολιτών για δικαστική προστασία των συμφερόντων τους εναντίον οποιασδήποτε απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος. Ο επαναστατικός αυτός Νόμος επηρέασε την δομή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, το οποίο, τουλάχιστον μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, προσαρμόστηκε λειτουργικά με την θεματολογία του Νόμου αυτού. Το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας «ΤΚΧ» αποτελεί ίσως τον σημαντικότερο πυλώνα κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας, καθότι ασχολείται με τη γη, η οποία αποτελεί ένα από τους κορυφαίους συντελεστές προόδου, ευημερίας και ανάπτυξης στην Κυπριακή οικονομία. Με τη σημερινή λειτουργική του δομή και τις αρμοδιότητες που το διέπουν, μέσα από ένα ευρύ πλέγμα Νόμων και Κανονισμών, αποτελεί μια από τις πιο ουσιώδεις υπηρεσίες της Δημόσιας Υπηρεσίας, προσφέροντας τα μέγιστα σε όλους τους τομείς δραστηριότητας της Κυπριακής Κοινωνίας. Το Τμήμα παρέχει τις βάσεις για το σχεδιασμό όλων των αναπτυξιακών προγραμμάτων που έχουν σχέση με την ακίνητη ιδιοκτησία και προσφέρει υπηρεσίες σε πολλούς φορείς εξουσίας, πέραν του Κράτους, όπως σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου, Τραπεζικούς και άλλους Οργανισμούς και γενικότερα σε όλους τους πολίτες. Το Τμήμα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών σχετικά με όλα τα δικαιώματα που διέπουν την ακίνητη ιδιοκτησία, την εγγραφή, εκτίμηση, γενική εκτίμηση (για σκοπούς φορολογίας), διακατοχή, χωρομετρία, χαρτογραφία, γεωδαισία και υδρογραφία, καθώς επίσης και τη διαχείριση του συνόλου της ιδιοκτησίας που ανήκει στο Κράτος. Σημαντικό στρατηγικό άξονα αποτελεί η εδραίωση του πολυδιάστατου ρόλου που διαδραματίζει και ο εκσυγχρονισμός / μετασχηματισμός του, σε ένα παραγωγικό και σύγχρονο οργανισμό. Αυξάνονται οι προσδοκίες ότι, το Τμήμα, ως βασικός οικονομικός παράγοντας για την τόνωση της οικονομικής μεγέθυνσης, είναι σε θέση και θα διαδραματίσει όντως ισχυρό ρόλο για την υλοποίηση νέων στρατηγικών σε πολλούς τομείς. Ένα άλλο μεγάλο θέμα που επηρεάζει την ανάπτυξη είναι το θέμα της καταβολής αποζημιώσεων για Απαλλοτριώσεις Γης . Το πρόβλημα αυτό εγείρεται επανειλημμένα από το Γενικό Ελεγκτή της Δημοκρατίας στις ετήσιες του εκθέσεις, όπου αναφέρεται επίσης ότι, σε αρκετές περιπτώσεις οι επηρεαζόμενοι ιδιοκτήτες εξασφαλίζουν εντάλματα κατάσχεσης εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, λόγω απλήρωτων αποζημιώσεων κατόπιν αποφάσεων Δικαστηρίων σε σχετικές Παραπομπές. Τον Ιούνιο του 2014, σύμφωνα με στοιχεία του Τμήματος, εκκρεμούσαν παγκύπρια συνολικά 206 εντάλματα κατάσχεσης εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας για καταβολή ποσού αποζημίωσης €11,4 εκ. περιλαμβανομένων τόκων και άλλων εξόδων. Το οφειλόμενο ποσό για αποζημιώσεις λόγω απαλλοτριώσεων προς επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες, συμπεριλαμβανομένων τόκων μέχρι το τέλος του 2013, ανερχόταν σε €480,8 εκ. περίπου. Ως αποτέλεσμα, στο τέλος κάθε χρόνου εκκρεμούν σημαντικά ποσά αποζημιώσεων, περιλαμβανομένων και οφειλών προς το Ταμείο Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, ενώ το Κράτος επιβαρύνεται με πολύ ψηλά ποσά τόκων. Τόσο στο Άρθρο 213 του Συντάγματος, όσο και στον περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμο, Αρ. 15/62, προβλέπεται ότι οι αποζημιώσεις θα πρέπει να καταβάλλονται τοις μετρητοίς. Για να μπορέσει το ΤΚΧ να φέρει σε πέρας το έργο του έχει αναπτύξει συνεργασίες με το ιδιωτικό τομέα όπως για παράδειγμα τη εμπλοκή ιδιωτών αρμόδιων χωρομετρών. Υπάρχει ανάγκη αυτός ο τομέας να ενισχυθεί μέσα από συγκεκριμένες δράσεις. Έχει παρατηρηθεί ότι μεγάλος αριθμός διεργασιών, απαιτεί τη διεξαγωγή χωρομετρικής εργασίας, με ενδεχόμενο δημιουργίας μεγάλου φόρτου εργασίας στο προσωπικό του Τμήματος. Θα μπορούσε να γίνει αναθεώρηση/ αύξηση της συνεργασίας του ΤΚΧ με ιδιώτες αρμόδιους χωρομέτρες. Το ΤΚΧ συνεργάζεται επίσης με τον ιδιωτικό τομέα, όσο αφορά τη διεκπεραίωση μεγάλων έργων πληροφορικής, με την πιο πρόσφατη ανάθεση συμβολαίου σε εταιρεία του ιδιωτικού τομέα για την υλοποίηση της νέας διαδικτυακής πλατφόρμας του Τμήματος, η οποία θα παρέχει υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, γνωστή ως "DLS PORTAL". Εντός της πλατφόρμας, διευρύνεται η συνεργασία με τις Τράπεζες, παρέχοντας τη δυνατότητα να ενεργοποιούν τις διαδικασίες απαλλαγής και εξάλειψης υποθήκης, διαδικτυακά. Τέτοιου είδους διαδικασίες, θα πρέπει να εντατικοποιηθούν. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ Δραστηριότητα 1: Η Λειτουργία ενός Εκσυγχρονισμένου και Αξιόπιστου Συστήματος Ακίνητης Ιδιοκτησίας Το Τμήμα, στο πλαίσιο των καθημερινών του διεργασιών, έχει θέσει ως στόχο την λειτουργία ενός εκσυγχρονισμένου και αξιόπιστου συστήματος ακίνητης ιδιοκτησίας, με στόχο την εξυπηρέτηση του δημόσιου, ευρύτερου δημόσιου τομέα και του πολίτη, έτσι ώστε να συμβάλει στην κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη του τόπου, μέσα από πρωτοπόρες και καινοτόμες μεθόδους και τεχνολογίες, για τη διεκπεραίωση της αποστολής του. Κύριες επιμέρους δράσεις που απορρέουν είναι: Αποτελεσματική, αξιόπιστη διαχείριση όλων των διεργασιών που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία Διεξαγωγή κτηματολογικών, χωρομετρικών, εκτιμητικών, χαρτογραφικών, γεωδαιτικών και υδρογραφικών εργασιών Ορθολογιστική διαχείριση της ακίνητης ιδιοκτησίας που ανήκει στο Κράτος Δραστηριότητα 2: Καταβολή Αποζημιώσεων για Απαλλοτριώσεις Γης Κύριος στόχος είναι η επίλυση του πολύ σοβαρού προβλήματος που παρατηρείται με τη μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή των πιο πάνω αποζημιώσεων, η οποία οφείλεται, πρώτιστα, τόσο στα περιορισμένα κονδύλια του Προϋπολογισμού του Κράτους σε σχέση με τις καταβλητέες αποζημιώσεις, όσο και στη χρονοβόρα διαδικασία μέχρι τον καθορισμό του τελικού ποσού της αποζημίωσης. Οι επιμέρους δράσεις είναι: Παροχή των απαιτούμενων κονδυλίων από το κράτος Βελτίωση των χρονοβόρων διαδικασιών Δραστηριότητα 3: Ενίσχυση Πρωτοβουλιών Συνεργασίας με τον Ιδιωτικό Τομέα Κύριος στόχος της δράσης αυτής, αποτελεί η ενίσχυση της συνεργασίας του Τμήματος με τον ιδιωτικό τομέα εκεί και όπου είναι δυνατό, με στόχο την αποτελεσματικότητα, μείωση του κόστους και αποφόρτιση του Τμήματος από τις οποιεσδήποτε καθυστερήσεις. Κύριες επιμέρους δράσεις που απορρέουν είναι: Ενίσχυση του θεσμού των ιδιωτών αρμόδιων χωρομετρών Ανάθεση έργων πληροφορικής στον ιδιωτικό τομέα Παράλληλα, στη διαδικασία των αναγκαστικών πωλήσεων και στο πλαίσιο των αλλαγών που έχουν προκύψει μέσα από το Μνημόνιο Συναντίληψης με την Τρόικα, έχουν προταθεί αλλαγές στο Νόμο 9/65 με ανάθεση σε τρίτους ως εξής: Δυνατότητα ενεργοποίησης διαδικασίας αναγκαστικής πώλησης από Τράπεζες Διεύρυνση θεσμού δημοπρατών ΣΤΟΧΟΣ 2: ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ, ΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας αποτελεί την κύρια πηγή δεδομένων που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία και κυρίως με τον χώρο. Τα δεδομένα σε συνάρτηση με τις διαδικασίες που τα παράγουν και τα υποστηρίζουν αποτελούν το κύριο ενεργητικό στοιχείο του Τμήματος. Η περαιτέρω χρήση και αξιοποίηση τους καθίσταται επιτακτική ανάγκη, καθώς τα δεδομένα αυτά, για να είναι παραγωγικά, θα πρέπει πρώτιστα να είναι δομημένα με ορθό τρόπο και ταυτόχρονα μέσω διαλειτουργικότητας, να είναι διαθέσιμα πρώτιστα οριζόντια, σε ολόκληρη τη Κρατική Μηχανή, άλλους φορείς, στις επιχειρήσεις, στους ερευνητές και τελικά στον ίδιο τον πολίτη. Το Τμήμα συλλέγει μια πλειάδα από δεδομένα που σχετίζονται με την ακίνητη ιδιοκτησία, χειρογραφικά, πέραν των 100 χρόνων και μηχανογραφικά, πέραν των 20 χρόνων. Η συλλογή δεδομένων αποτελεί μέρος των καθημερινών δικαιοπραξιών του, καθώς και μέρος ευρύτερων έργων συλλογής δεδομένων, τόσο στο πεδίο, όσο και μέσω νέων μορφών τεχνολογιών. Σημαντικό πυλώνα αποτελεί η αναβάθμιση των υφιστάμενων χωρικών δεδομένων, όχι μόνο του Τμήματος, αλλά και ολόκληρης της Κρατικής Μηχανής. Η ανάγκη για παράλληλη αγορά υψηλής ακρίβειας χωρικών δεδομένων, θα επιλύσει απαιτήσεις του Κράτους για έγκυρη και άμεση καταγραφή όλων των δεδομένων που υπάρχουν έξω στο χώρο (γη, κτίρια, ποταμοί, λίμνες, στοιχεία οδικού δικτύου κα.). Στόχος είναι η απεικόνιση δεδομένων στο χώρο με μεγάλη ακρίβεια, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους π.χ. δεδομένα "LIDAR" και η προσαρμογή των υφιστάμενων ψηφιοποιημένων κτηματικών σχεδίων σε αυτά, κάτι το οποίο, θα επιφέρει τεράστια εξοικονόμηση σε διοικητικό κόστος για την συλλογή δεδομένων πεδίου και θα υποβοηθήσει άμεσα έργα, όπως η επόμενη Γενική Επανεκτίμηση της Κύπρου. Παράλληλα, έργα όπως η επαναχωρομέτρηση της Κύπρου, θα πρέπει να επαναδραστηριοποιηθούν άμεσα, λαμβάνοντας υπόψη και τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας (αεροφωτογραφίες, ορθοφωτοχάρτες, "LIDAR") που υπάρχουν, τα οποία μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο συλλογής δεδομένων πεδίου και μείωση, τόσο του κόστους, όσο και του χρόνου υλοποίησης του έργου αυτού. Η Διεύθυνση του Τμήματος, έχει θέσει ως πρωταρχικό στόχο, την υλοποίηση νέας Στρατηγικής Πληροφορικής "DLS IT Strategy" που έχει ετοιμαστεί για την αναβάθμιση της τεχνολογίας της Πληροφορικής στο Τμήμα. Με την ετοιμασία της Στρατηγικής, η Διεύθυνση του Τμήματος, έχει στη διάθεσή της ένα ισχυρό εργαλείο για να συντονίζει και κατευθύνει τις μελλοντικές της αποφάσεις. Η νέα Στρατηγική αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κλειδιά επιτυχίας και χάραξης του νέου οράματος αλλαγής στο Τμήμα. Κεντρικό σημείο αναφοράς της όλης φιλοσοφίας, είναι η αναβάθμιση του υφιστάμενου Συστήματος Πληροφοριών Γης, με επίκεντρο τον ίδιο τον πολίτη και τις καθημερινά αυξανόμενες ανάγκες του για ενημέρωση και παροχή υπηρεσιών. Τα έγγραφα διαγωνισμού "RFP" έχουν ήδη ολοκληρωθεί και το Κράτος θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση του έργου Αναβάθμισης και Επέκτασης του. Η αναβάθμιση αναμένεται να ξεκινήσει το 2017 (ο χρόνος υλοποίησης ανέρχεται στα 4 χρόνια). Το Τμήμα ήδη έχει αποστείλει πρόταση έγκρισης χρηματοδότησης από τα Διαρθρωτικά Ταμεία 2014-2020. Λόγω του όγκου των έργων, υπάρχουν περιπτώσεις όπου υφιστάμενα δεδομένα που διατηρούνται από το ΤΚΧ διακρίνονται από έλλειψη πληρότητας και ακεραιότητας. Για το λόγο αυτό και πριν από την έναρξη υλοποίησης νέων σημαντικών έργων από το ΤΚΧ, π.χ. υλοποίηση της Διαδικτυακής Πλατφόρμας, αναβάθμισης και επέκτασης του ΣΠΓ, επιβάλλεται όπως τα δεδομένα που διατηρούνται να αποκτήσουν τον απαιτούμενο βαθμό αξιοπιστίας αναφορικά με την ακεραιότητα και πληρότητά τους. Για τη διεκπεραίωση κάποιων διεργασιών, το Τμήμα ζητά τη λήψη στοιχείων / πληροφοριών από εμπλεκόμενα τμήματα / φορείς / υπηρεσίες/ οργανισμούς/ συνδέσμους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ενδεχόμενη καθυστέρηση της διεκπεραίωσής των διαδικασιών λόγω καθυστέρησης στην ανταπόκριση τους. Η υλοποίηση των δύο τεράστιων έργων Επανεκτίμησης (εκκρεμούν ενστάσεις και διορθώσεις λάθους) και Έκδοσης Τίτλων στο πλαίσιο του Μνημονίου Συναντίληψης με την Τρόικα, παράλληλα, με τα άλλα υφιστάμενα έργα του Τμήματος και επιπρόσθετα από τις καθημερινές του δραστηριότητες, καθίσταται επιτακτική ανάγκη. Τα συγκεκριμένα έργα έχουν μέχρι σήμερα επιτευχθεί με ιδίους πόρους / προσωπικό, κάτι που δυστυχώς ανατρέπει και δυσχεραίνει τον ετήσιο προγραμματισμό του Τμήματος σε σχέση με τις υπόλοιπες του λειτουργίες και την εύρυθμη διεκπεραίωση των υπόλοιπων υποθέσεων του κοινού. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ Δραστηριότητα 1: Αξιοποίηση και Άμεση Μελλοντική Αναβάθμιση του Συστήματος Πληροφοριών Γης (ΣΠΓ) Στόχος της δράσης είναι πρώτιστα, η συνεχής συντήρηση και αξιοποίηση του υφιστάμενου Συστήματος Πληροφοριών Γης (Σ.Π.Γ.), καθώς και η μετέπειτα επιτακτικά αναγκαία αναβάθμιση του. Το υφιστάμενο Σ.Π.Γ. λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία από το 1999 σε όλα τα Γραφεία του Τ.Κ.Χ. και οι διαδικασίες μηχανογράφησης (αρχικής συλλογής δεδομένων) έχουν ολοκληρωθεί. Το Τμήμα, και μέσω του ΣΠΓ, αποτελεί πρότυπο πηγής δεδομένων για νομικά, χωρικά και εκτιμητικά δεδομένα για άλλα σημαντικά έργα του Κράτους, όπως η Κυβερνητική Δίοδος Ασφαλείας και η Κυβερνητική Αποθήκη Δεδομένων. Το υφιστάμενο Σ.Π.Γ. υποστηρίζεται από συμβόλαια συντήρησης εξοπλισμού, λογισμικών και βάσεων δεδομένων. Πιο συγκεκριμένα στη δραστηριότητα αυτή περιλαμβάνονται: Ανάπτυξη και υλοποίηση της στρατηγικής πληροφορικής (DLS Strategy) Συντήρηση και υποστήριξη του υφιστάμενου Σ.Π.Γ. Δραστηριότητα 2: Ανάπτυξη και Υλοποίηση Πρωτοβουλίας για την Ακεραιότητα, Πληρότητα και Διάχυση των Δεδομένων (Επαναχωρομέτρηση) Το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας στο πλαίσιο της συλλογής δεδομένων, έχει συλλέξει όλη την σχετική πληροφορία, η οποία υπήρχε καταχωρημένη στα χειρόγραφα κτηματικά μητρώα και όλες οι δικαιοπραξίες διεκπεραιώνονται μηχανογραφικά. Ταυτόχρονα, ολοκληρώθηκε η ψηφιοποίηση όλων των κτηματικών σχεδίων (μεγάλος όγκος δεδομένων, έχει επίσης συλλεγεί, τόσο από τη διαδικασία μαζικής, όσο και από τη διαδικασία σποραδικής επαναχωρομέτρησης στο πλαίσιο των καθημερινών δικαιοπραξιών), καθιστώντας το Τμήμα, ως πρότυπο, όσο αφορά την πληρότητα της πληροφορίας αυτής, που σε σχέση με αντίστοιχες προσπάθειες άλλων Ευρωπαϊκών Κρατών, είναι το μοναδικό, στο οποίο υπάρχει ενοποιημένη νομική και χωρική πληροφορία, κάτω από μια ομπρέλα. Πιο συγκεκριμένα: Επαναδραστηριοποίηση του έργου της μαζικής επαναχωρομέτρησης το οποίο θα επιλύσει πολλαπλά προβλήματα, ενισχύοντας τις διαδικασίες συλλογής ορθών ψηφιακών δεδομένων. Για την επίτευξη της δραστηριότητας, το ΤΚΧ προχωρεί με τη σύσταση ομάδων που θα εκτελέσουν τις απαιτούμενες ενέργειες διαχείρισης δεδομένων για εντοπισμό και διόρθωση ελλείπων πληροφοριών (περιουσιακά στοιχεία, λανθασμένες πληροφορίες, διόρθωση ψευδό-ταυτοτήτων και μη επικαιροποιημένων πληροφοριών, εκτιμητική πληροφορία κ.α.). Δραστηριότητα 3: Ανάπτυξη Στρατηγικής Δεδομένων Ανοιχτής Πρόσβασης και Κύριων Μητρώων και Διατμηματικές Συμφωνίες (νέα δραστηριότητα) Η δράση αυτή είναι απαραίτητη για να καθορίσει την ανάπτυξη στρατηγικής για Δεδομένα Ανοιχτής Πρόσβασης και «Κύριων Μητρώων» "Key Registers" σε ολόκληρη την Κρατική Μηχανή. Το κάθε Τμήμα και Υπηρεσία, θα είναι υπεύθυνο για τη συλλογή, επεξεργασία και αποθήκευση των δικών του «Κυρίων και Δευτερευόντων Μητρώων» Δεδομένων. Με την καθιέρωση ενός συνόλου Μητρώων, η Διεύθυνση μιας Κυβερνητικής οντότητας, θα μπορεί να βελτιώσει τις υπηρεσίες, να μειώσει το διοικητικό φόρτο εργασίας και να οργανώσει τις λειτουργικές της διαδικασίες πιο αποτελεσματικά. Η προσέγγιση αυτή επιτρέπει τη συγκέντρωση δεδομένων μόνο μία φορά, και τη μετέπειτα χρησιμοποίηση των δεδομένων σε πολλαπλά σημεία. Αυτό ισχύει επίσης και για τα δεδομένα που σχετίζονται με το TKX, βελτιώνοντας σημαντικά τις διαδικασίες εργασίας. Ανάπτυξη στρατηγικής και σχεδίων δράσεις για τα δεδομένα ανοιχτής πρόσβασης και «Κύριων Μητρώων» Ανάπτυξη διατμηματικών συμφωνιών μεταξύ τμημάτων/ υπηρεσιών και ΤΚΧ. Για το λόγο αυτό, προτείνεται να δημιουργηθούν διατμηματικές συμφωνίες οι οποίες να καθορίζουν όχι μόνο τη σχέση αλλά και τα επίπεδα εξυπηρέτησης μεταξύ των τμημάτων/υπηρεσιών/ φορέων/ οργανισμών/ συνδέσμων, καθώς και το κόστος παροχής τέτοιων υπηρεσιών. Υλοποίηση του σχεδίου δράσης για την εφαρμογή της οδηγίας INSPIRE Δραστηριότητα 4: Ολοκλήρωση Υφιστάμενων Έργων Επανεκτίμησης και Έκδοσης Τίτλων Επανεκτίμηση των Αξιών Ακίνητης Ιδιοκτησίας σε Τιμές 1/1/2013 Το έργο της καταγραφής και εκτίμησης της κρατικής ακίνητης ιδιοκτησίας έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία και σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα της Τρόικα. Επίσης έχει ολοκληρωθεί η ψήφιση και τροποποίηση των νομοθεσιών, όπως προβλεπόταν στο μνημόνιο Συναντίληψης. Τα οποιαδήποτε προβλήματα έχουν προκύψει, (αιτήσεις για διόρθωση λάθους και ενστάσεις επανεκτίμησης), πρώτιστα λόγω του τεράστιου όγκου του έργου (1.1 εκατομμύρια τεμάχια γης και 500000 κτίρια), του στενού χρονοδιαγράμματος που υπήρχε, δεδομένου και του μειωμένου προσωπικού που υπάρχει, θα καταβληθεί προσπάθεια να επιλυθούν πολύ σύντομα (ήδη ολοκληρώθηκε η μαζική διόρθωση και αναθεώρηση των ειδικών περιοχών στη κάθε επαρχία). Η διαδικασία διόρθωσης λάθους θα είναι συνεχής και βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ η διαδικασία ένστασης, τερματίζεται τον Δεκέμβριο 2015. Έκδοση Τίτλων Ιδιοκτησίας Το έργο της έκδοσης τίτλων ιδιοκτησίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Έχει ετοιμαστεί χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και το Τμήμα ευελπιστεί να είναι πολύ κοντά στο στόχο που έχει τεθεί από την Τρόικα, δεδομένης και της άμεσης ανταπόκρισης των άλλων υπηρεσιών που σχετίζονται με το θέμα. Για το σκοπό αυτό λειτουργεί ειδική ομάδα στο Υπουργείο Εσωτερικών (απαρτιζόμενη από Λειτουργούς του ΤΚΧ, Υπουργείου Εσωτερικών, Επαρχιακών Διοικήσεων και Ένωσης Δήμων), κάτω από το συντονισμό του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου. ΣΤΟΧΟΣ 3: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΛΛΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Η αποτελεσματική εξυπηρέτηση των πολιτών, καθώς και η βέλτιστη και αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους, αποτελεί για το Τμήμα, πρώτη προτεραιότητα. Η συγκεκριμένη δράση επιτυγχάνεται μέσα από τον αναγκαίο επανασχεδιασμό και απλούστευση χρονοβόρων διαδικασιών, επένδυση στον παράγοντα «άνθρωπο» ως συντελεστή ισχύος, υλοποίηση τεχνολογιών πληροφορικής και ιδιαίτερα υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, καθώς και ενδυνάμωση της πρόσβασης και παροχής υπηρεσιών μέσω φιλικότερων κτιριακών υποδομών. Η λειτουργική εξέλιξη και η βελτίωση της απόδοσης διά της αυξημένης παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας και βελτιστοποίησης του κόστους, απαιτούν βέλτιστη αξιοποίηση των πόρων μέσω ενός σταθερού πλαισίου αυτοματοποίησης. Επιπρόσθετα, σε εποχές μειωμένων δημοσίων δαπανών, η αυτοματοποίηση καθίσταται ιδιαίτερα χρήσιμη στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού των επιχειρησιακών λειτουργιών με μειωμένο ανθρώπινο δυναμικό, και αποτελεί ένα εργαλείο καταλυτικής σημασίας για την επίλυση των ποικίλων προκλήσεων που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον, τόσο η Κύπρος ως χώρα, αλλά και το ΤΚΧ, πιο συγκεκριμένα. Ο επανασχεδιασμός και η αυτοματοποίηση των διαδικασιών του Τμήματος, καθώς και η αναβάθμιση των συστημάτων του με βάση τις πιο πρόσφατες ευέλικτες και σταθερές τεχνολογίες που παρέχουν πλούσια ενοποιημένη λειτουργικότητα, θα δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικές διαδικασίες και νέες υπηρεσίες / δυνατότητες υπηρεσιών και θα συμβάλουν έτσι στην ενίσχυση της παραγωγικότητας και σε νέους τομείς ανάπτυξης και στην φιλικότερη εξυπηρέτηση του πολίτη. Η πιο πάνω προσέγγιση, ευθυγραμμίζεται με τη συνολική προσέγγιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφορικά με την ηλεκτρονική Διακυβέρνηση «e-Government". Το Τμήμα, μέσα από δύο ανεξάρτητα έργα και με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων από τον ιδιωτικό τομέα, έχει προβεί σε μελέτες επανασχεδιασμού των διαδικασιών του. Στο πλαίσιο των δύο έργων έχει καταγραφεί η υφιστάμενη κατάσταση "AS-IS" και συγκεκριμένα σε πέραν των 300 διαδικασιών και έχουν γίνει εμπεριστατωμένες προτάσεις και προτεινόμενες νέες διαδικασίες "TO-BE", οι οποίες έχουν ξεκινήσει να εφαρμόζονται. Η διαδικασία προσαρμογής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως απλή, καθώς εμπεριέχει πολλαπλές τεχνικές αλλαγές, καθώς και θεσμικές / νομικές. Ο αναγκαίος επανασχεδιασμός διαδικασιών απαραίτητα προϋποθέτει και τον εκσυγχρονισμό του Νομοθετικού πλαισίου του Τμήματος. Η συνεχής προσπάθεια εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας ιδιαίτερα σήμερα λόγω μνημονιακών και άλλων υποχρεώσεων, αποτελεί σημαντική δραστηριότητα για το Τμήμα, λόγω της φύσεως της εργασίας του, η οποία σχετίζεται με 143 Νομοθεσίες και άλλους Κανονισμούς. Ο εκσυγχρονισμός της υφιστάμενης Νομοθεσίας και ειδικότερα του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή, και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, καθίσταται πλέον ως επιτακτική ανάγκη. Η συγκεκριμένη Νομοθεσία, η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1.9.1946, παραμένει ως σήμερα, ως η κύρια Νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία του Τμήματος. Σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών, έχει τεθεί ο στόχος όπως δοθεί άμεση προτεραιότητα και στα υπόλοιπα ήδη υποθέσεων, πέραν των «Μνημονιακών», εφόσον αυτά τα έργα αναμένεται να λήξουν μέχρι το τέλος του έτους. Παράλληλα, έχουν δοθεί οδηγίες όπως υποθέσεις όπου κατά επανάλειψη παρουσιάζεται σοβαρή καθυστέρηση, εξ υπαιτιότητας των ίδιων των αιτητών, να αφαιρείται η χρονολογική σειρά προτεραιότητας τους. Ταυτόχρονα έχουν τροχοδρομηθεί οι αναγκαίες νομοθετικές αλλαγές, οι οποίες θα επιφέρουν διαφοροποίηση σε χρονοβόρες διαδικασίες έκδοσης τίτλων. Παρόλο, που η διεκπεραίωση «Μνημονιακών Υποθέσεων» έκδοσης νέων τίτλων οικοδομών, έχει βελτιστοποιηθεί και επιταχυνθεί, με την παραγωγικότητα να ανέρχεται σε περίπου 1800 τίτλους μηνιαίως, η διεκπεραίωση των υπόλοιπων καθυστερημένων υποθέσεων έχει παραμείνει σχεδόν στάσιμη. Το προσωπικό του Τμήματος, θα πρέπει να αποτελεί το στρατηγικό πλεονέκτημα και τον πολλαπλασιαστή ισχύος. Εξάλλου, αυτό αποτελεί και ένα από τους λόγους για τους οποίους το Τμήμα, εδώ και δεκαετίες, έχει δώσει τεράστια έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα, επενδύοντας σε αυτόν μεγάλο μέρος της προσπάθειας του. Σήμερα, η νέα τάξη πραγμάτων έχει αποφέρει σπασμωδικές κινήσεις από πλευράς του Κράτους, με μια σειρά «πρώτων βοηθειών» και σε καμία περίπτωση διόρθωσης του προβλήματος, με απόσπαση (ένεκα Μνημονιακών Έργων), άπειρου και ανειδίκευτου προσωπικού για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η έλλειψη των αναγκαίων και συγχρόνων υποδομών σε κτιριακές εγκαταστάσεις, ταλανίζει εδώ και δεκαετίες το Τμήμα. Είναι ανεπίτρεπτο, το αρμόδιο Τμήμα, το οποίο ασχολείται με την ακίνητη ιδιοκτησία στην Κύπρο, να μην έχει τη δυνατότητα να στεγάζεται σε ιδιόκτητες και λειτουργικές εγκαταστάσεις, οι οποίες στόχο έχουν την αμεσότερη εξυπηρέτηση των πολιτών και την αύξηση της παραγωγικότητας, λόγω των συνθηκών εργασίας. Ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της επαρχίας Λευκωσίας, όπου το Τμήμα, στεγάζεται σε 8 διαφορετικά κτίρια, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «λειτουργικά». Το κόστος ενοικίασης ανέρχεται στο €1,1 εκατομμύρια το χρόνο και τα υπόλοιπα λειτουργικά έξοδα εξαιρουμένων των υποδομών, ανέρχονται στις €450.000. Θα πρέπει άμεσα να τροχοδρομηθούν όλες οι αναγκαίες διαδικασίες για ανέγερση ιδιόκτητου κτιρίου (σε κρατική γη, η οποία έχει ήδη δεσμευτεί για το σκοπό αυτό), το οποίο σε αρχικό στάδιο θα στεγάζει όλα τα Κεντρικά Γραφεία του Τμήματος, έτσι ώστε να τεθεί τέρμα στα πολλαπλά προβλήματα που υπάρχουν και δυσχεραίνουν την φιλικότερη εξυπηρέτηση του ίδιου του πολίτη. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ Δραστηριότητα 1: Επανασχεδιασμός Διαδικασιών και Πιστοποίηση στη βάση Διεθνή Προτύπων Στα πλαίσια του έργου 'Σύγκριση επιδόσεων, Απλούστευση Διαδικασιών, Εκσυγχρονισμού/Κωδικοποίηση Θεσμικού Πλαισίου και Προετοιμασία για εφαρμογή "ISO" στο ΤΚΧ», έχουν ξεκινήσει όλες οι διαδικασίες για την εφαρμογή Διεθνή Προτύπων στο Τμήμα (το Τμήμα έχει ήδη πιστοποιηθεί με το πρότυπο CYS EN ISO 9001:2008 τον Ιούνιο 2015). Το έργο θεωρείται ως πολύ σημαντικό, καθώς για πρώτη φορά θεσμοθετείται η πιστοποίηση διαδικασιών με "ISO", κάτι που θα ενισχύσει σημαντικά την ποιότητα των υπηρεσιών (διαδικασιών) που προσφέρει το ΤΚΧ, με επίκεντρο την αμεσότερη και φιλικότερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Πιο συγκεκριμένα υλοποιείται: Το σχέδιο δράσης για την σταδιακή βελτίωση των διεργασιών Τα σχέδιο δράσης για την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου Η εμπέδωση και αποτελεσματική λειτουργία του συστήματος διασφάλισης ποιότητας σαν ένα ουσιαστικό εργαλείο συνεχούς βελτίωσης Δραστηριότητα 2: Εκσυγχρονισμός της Υφιστάμενης Νομοθεσίας Ο επανασχεδιασμός διαδικασιών απαραίτητα προϋποθέτει και τον εκσυγχρονισμό του Νομοθετικού πλαισίου του Τμήματος. Το Τμήμα βρίσκεται σε μια συνεχή επαφή, τόσο με το Υπουργείο Εσωτερικών, όσο και με τη Νομική Υπηρεσία, σε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού, τόσο του Κεφ. 224, όσο και άλλων σημαντικών Νομοθεσιών, όπως: Ο περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμος, Αρ. 15/62 (έχουν γίνει αρκετές τροποποιήσεις και στάλθηκαν στο Γεν. Εισαγγελέα για νομοτεχνική επεξεργασία) Ο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Νόμος, Αρ. 9 του 1965 (έχουν ήδη προωθηθεί πολλαπλές αλλαγές στο πλαίσιο του Μνημονίου Συναντίληψης με την Τρόικα) Ο περί Κτηματολογικού και Χωρομετρικού Τμήματος, Τέλη και Δικαιώματα Νόμος, Κεφ. 219 Ο περί Πώλησης Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση Νόμος), Αρ. 81 (Ι) του 2011 Δραστηριότητα 3: Μείωση Καθυστερημένων Υποθέσεων Το Τμήμα έχει ήδη ξεκινήσει μια νέα στρατηγική προσέγγιση, ούτως ώστε να βρεθούν οι βέλτιστοι τρόποι εξάλειψης του προβλήματος. Δυστυχώς όμως, ένεκα των τεράστιων έργων που έχει επιφορτιστεί το Τμήμα, τα τελευταία 4 χρόνια στο πλαίσιο του Μνημονίου Συναντίληψης με την Τρόικα, το πρόβλημα έχει οξυνθεί. Ανάπτυξη σχεδίου δράσης για την επιτάχυνση της διαδικασίας έκδοσης τίτλων ιδιοκτησίας Παρακολούθηση του σχεδίου και εφαρμογή διορθωτικών μέτρων Δραστηριότητα 4: Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας στο πλαίσιο της συνεχούς αναβάθμισης των ηλεκτρονικών του υπηρεσιών, προχωρεί σταδιακά σε υλοποίηση διαφόρων τεχνολογικών εφαρμογών στο ∆ιαδίκτυο «η-Υπηρεσίες». Σε μεταβατικό στάδιο και μέσω της Κυβερνητικής ∆ιόδου Ασφαλείας "ΑΡΙΑ∆ΝΗ", το Τμήμα, παρέχει τις πιο κάτω η-Υπηρεσίες στο ∆ιαδίκτυο, οι οποίες στόχο έχουν την άμεση εξυπηρέτηση των πολιτών: Πιστοποιητικό Έρευνας Ακίνητης Ιδιοκτησίας Αντίγραφο Τίτλου Ιδιοκτησίας Αντίγραφο Κτηματικού Σχεδίου η-∆ήλωση Ακινήτου (για διόρθωση ψευδό-ταυτότητας) Ανάπτυξη και διαχείριση του έργου «Δημιουργία της Διαδικτυακής Πύλης του ΤΚΧ –"DLS PORTAL"». Αναμένεται στις αρχές του 2016, η ολοκλήρωση της υλοποίησης της νέας πλατφόρμας η-Υπηρεσιών του Τμήματος.
Καλωσορίσατε στη Νέα Διαδικτυακή Πλατφόρμα του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, γνωστή ως "DLS PORTAL"! Η Νέα Διαδικτυακή Πλατφόρμα αποτελεί το επιστέγασμα μιας πολύχρονης προσπάθειας του Τμήματος για παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών προς τους πολίτες μέσω Διαδικτύου, εύκολα, γρήγορα και καθ' όλην την διάρκεια του εικοσιτετράωρου. Έχουμε εισάγει μια νέα πελατο-κεντρική κουλτούρα πληροφορικής με επίκεντρο τον ίδιο τον πολίτη και παρέχουμε πλέον διάφορες υπηρεσίες ηλεκτρονικά. Στόχος η αποφυγή χρονοβόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών, που αφορούν την κατάθεση αιτήσεων και την ευκολότερη πρόσβαση στον πλούτο πληροφοριών του Τμήματος. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια όπως στο άμεσο μέλλον, οι υπηρεσίες / αιτήσεις, που παρέχονται ηλεκτρονικά να αναβαθμίζονται και να επεκτείνονται. Η Νέα Διαδικτυακή Πλατφόρμα αποτελείται από τέσσερεις (4) κύριους πυλώνες: Νέα και Δυναμική Αρχική Σελίδα με όλες τις Στατικές Πληροφορίες για το Τμήμα και τις Υπηρεσίες που προσφέρει. Εδώ συμπεριλαμβάνονται όλα τα τελευταία νέα του Τμήματος, πληροφορίες για τα διάφορα Κτηματολογικά Γραφεία και τους Κλάδους του Τμήματος, πρόσβαση σε δωρεάν Χάρτες και Σαρωμένα Κτηματικά Σχέδια, εργαλεία υπολογισμού δικαιωμάτων, Οδηγός του Πολίτη, κ.α. Δυνατότητα Πλοήγησης στο Χώρο και το Ακίνητο μέσω ανοικτών "On-line" και δωρεάν εφαρμογών σε πραγματικό χρόνο. Οι εφαρμογές χρησιμοποιούν τα Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών Γης "Geographical Information Systems" του Τμήματος και παρέχουν δωρεάν πρόσβαση σε πολλαπλά θεματικά επίπεδα και πληροφορίες, όπως τεμάχια, κτίρια, φύλλα / σχέδια, αεροφωτογραφίες, πολεοδομικές ζώνες κ.α. Δίνεται η δυνατότητα αναγνώρισης του κάθε τεμάχιου, με σημαντικές πληροφορίες όπως τα στοιχεία ακινήτου, η αξία Γενικής Εκτίμησης, το σαρωμένο κτηματικό σχέδιο κ.α. Παρέχονται δύο άλλα σημαντικά επίπεδα πληροφορίας, το τοπογραφικό και το υδρογραφικό, με μια πλειάδα πολυσύνθετων σημαντικών γεωγραφικών πληροφοριών και επιπέδων. Δίνεται η δυνατότητα έρευνας, εκτύπωσης, καθώς και πρόσβασης μέσω προγραμματιστικών διεπαφών "web-services". Ηλεκτρονικές Αιτήσεις. Οι πολίτες, νομικά πρόσωπα, εξειδικευμένα σύνολα και οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα κατάθεσης ηλεκτρονικών αιτήσεων προς το Τμήμα, εξαγωγής δεδομένων και καταλόγων, φόρτωσης δεδομένων και πληροφοριών προς το Τμήμα, αγοράς χαρτών, εγγραφής σε εξειδικευμένες υπηρεσίες κ.α. Η διαχείριση των αιτήσεων γίνεται πλέον μέσα από ένα ειδικά σχεδιασμένο προφίλ του χρήστη, με ενημέρωση για την πορεία όλων των υποθέσεων του στο Τμήμα. Αυτό συμπεριλαμβάνει αιτήσεις για οριοθέτηση, διόρθωση λάθους και ένσταση γενικής εκτίμησης, πιστοποιητικά έρευνας και αντίγραφα τίτλων, εξάλειψη υποθήκης για τραπεζικούς οργανισμούς κ.α. Σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Συμβούλια Αποχετεύσεως εξάγονται δεδομένα φορολογίας, εισάγονται και εκσυγχρονίζονται οι πληροφορίες ακινήτων και ενημερώνονται / κατηγοριοποιούνται νέοι δρόμοι. Δίνεται η δυνατότητα δυναμικής επιλογής και αγοράς γεωγραφικών δεδομένων στο Χάρτη και παρέχονται εξειδικευμένες υπηρεσίες για Ιδιώτες Τοπογράφους και Εκτιμητές Ακινήτων. Υλοποίηση / Εναρμόνιση Ευρωπαϊκής Οδηγίας INSPIRE. Η Οδηγία αποσκοπεί στη δημιουργία ενιαίας Υποδομής Χωρικών Πληροφοριών μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η λειτουργία της Υποδομής δίνει τη δυνατότητα ανταλλαγής χωρικών πληροφοριών μεταξύ Δημόσιων Οργανισμών και Φορέων των Κρατών Μελών, καθώς και πρόσβασης όλων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, σκοπός αυτής της Οδηγίας είναι μέσα σε μια περίοδο μέχρι το 2020, να γίνει εναρμόνιση στην συλλογή, επεξεργασία, ταξινόμηση και διάχυση χωρικών δεδομένων σε όλα τα Κράτη Μέλη. Δίνεται η δυνατότητα επισκόπησης, αναζήτησης και αποθήκευσης / τηλεφόρτωσης μετασχηματισμένων (με βάση τα πρότυπα της Οδηγίας) χωρικών δεδομένων από διάφορες Υπηρεσίες και Φορείς του Κράτους, μέσα από αναζήτηση σε μεταδομένα. Το Ηλεκτρονικό Κτηματολόγιο είναι πλέον γεγονός! Η Οδηγία "INSPIRE" (INfrastructure for SPatial Information in Europe - Υποδομή Χωρικών Πληροφοριών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα) αποτελεί το νομικό πλαίσιο, το οποίο θεσπίστηκε για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς των περιβαλλοντικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας καθώς και την άσκηση πολιτικών ή δραστηριοτήτων που ενδέχεται να έχουν αντίκτυπο στο περιβάλλον. Η Οδηγία ψηφίστηκε τον Μάρτιο του 2007 και μπήκε σε ισχύ στις 15 Μαΐου του ιδίου χρόνου. Στην Κύπρο για σκοπούς εναρμόνισης, ψηφίστηκε ο νόμος από την Βουλή των Αντιπροσώπων μέσα στο 2010 και ονομάστηκε ο «Περί της Δημιουργίας Υποδομής Χωρικών Δεδομένων INSPIRE Νόμος Ν.43(Ι)/2010». Η Οδηγία αποσκοπεί στη δημιουργία ενιαίας Υποδομής Χωρικών Πληροφοριών μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η λειτουργία της Υποδομής, θα δώσει τη δυνατότητα ανταλλαγής και μερισμού χωρικών πληροφοριών που αφορούν το περιβάλλον μεταξύ Δημόσιων Οργανισμών και Φορέων των Κρατών Μελών. Επιπλέον, η λειτουργία της Υποδομής θα διευκολύνει την πρόσβαση των πολιτών σε χωρικές πληροφορίες. Σκοπός αυτής της Οδηγίας είναι μέσα σε μια περίοδο μέχρι το 2020, να γίνει εναρμόνιση στην συλλογή, επεξεργασία, ταξινόμηση και διάχυση χωρικών δεδομένων, σε όλα τα Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οδηγία "INSPIRE" αναφέρεται σε τρία (3) "Annexes" τα οποία περιγράφουν συγκεκριμένες θεματικές ενότητες "Data Themes". Στόχος αυτής της Οδηγίας είναι η διαμόρφωση ενός νομικού πλαισίου για την δημιουργία και λειτουργία Υποδομής Χωρικών Πληροφοριών στην Ευρώπη "Spatial Data Infrastructure". Ως τέτοια υποδομή, ορίζονται τα σύνολα των γεωγραφικών δεδομένων διαφόρων θεματικών ενοτήτων, τα μεταδεδομένα, οι διαδικτυακές υπηρεσίες χωρικών δεδομένων, τεχνολογίες και συμφωνίες κοινοχρησίας και πρόσβασης στα δεδομένα, καθώς και μηχανισμοί / μέθοδοι συντονισμού και παρακολούθησης. Σε μια τέτοια υποδομή, θα συμμετέχουν όλοι όσοι παράγουν χωρική πληροφορία και θα έχει πρόσβαση σε αυτή κάθε πολίτης που πρόκειται να αξιοποιήσει αυτού του είδους την πληροφορία. Το κάθε Κράτος-Μέλος, θα αναπτύξει πρώτα την δική του Εθνική Υποδομή Χωρικών Πληροφοριών, η οποία θα πληρεί τα πρότυπα του "INSPIRE" και κατ' επέκταση, αυτή θα αποτελέσει μέρος της ενιαίας Υποδομής Χωρικών Πληροφοριών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Με την υλοποίηση της εν λόγω Υποδομής, ο χρήστης θα μπορεί μέσω ενός κόμβου στο Διαδίκτυο, να αναζητήσει εύκολα πληροφορίες με χωρική διάσταση, οι οποίες θα είναι με γνωστές προδιαγραφές, γνωστή ακρίβεια και χρονική αναφορά και με σαφείς όρους πρόσβασης και διάθεσης, να τη βλέπει στην οθόνη του και να την παραλαμβάνει μέσω του δικού του υπολογιστή για διάφορους σκοπούς. Η εναρμόνιση των δεδομένων και των προδιαγραφών εντός του αντικειμένου μιας Ευρωπαϊκής Χωρικής Υποδομής "ESDI" σημαίνει ότι όλα τα Κράτη-Μέλη, θα χρησιμοποιούν ένα ενιαίο σετ συστημάτων αναφοράς, μοντέλων δεδομένων, λεξικών οντοτήτων, οντολογιών κ.α. Η υποδομή της Οδηγίας "INSPIRE", θα αποτελείται από ένα δίκτυο βάσεων δεδομένων, οι οποίες ουσιαστικά θα προέρχονται από κάθε Κράτος-Μέλος, διασυνδεδεμένες μέσω κοινών προτύπων και πρωτοκόλλων, τα οποία εξασφαλίζουν τη συμβατότητα και τη διαλειτουργικότητα μεταξύ δεδομένων και υπηρεσιών.
Με την εφαρµογή του περί Χωροµετρίας Νόµου, Ν.67(I)/2005, οι πολίτες, Κυβερνητικά Τµήµατα, Υπηρεσίες, Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης (∆ήµοι – Κοινοτικά Συµβούλια) και Οργανισµοί, έχουν την επιλογή της ανάθεσης υποθέσεων, που χρειάζονται κτηµατική χωροµετρική εργασία, σε Ιδιώτες Αρµόδιους Χωροµέτρες. Αιτήσεις, συνοδευόµενες από σύµβαση ανάθεσης εργασίας, µπορούν να κατατίθενται στα κατά τόπους Επαρχιακά Κτηµατολογικά Γραφεία, από τους αιτητές, ή από τον ίδιο τον Ιδιώτη Αρµόδιο Χωροµέτρη. Η ανάθεση της πιο πάνω σύµβασης µπορεί να γίνει για οποιοδήποτε είδος υπόθεσης χρειάζεται χωροµετρική εργασία (εκτός συνοριακών διαφορών) και σε οποιαδήποτε περιοχή. Μετά τη συµπλήρωση της χωροµετρικής εργασίας από τον Ιδιώτη Αρµόδιο Χωροµέτρη, το Τµήµα Κτηµατολογίου και Χωροµετρίας διεξάγει έλεγχο αναφορικά µε την ορθότητα και την πληρότητά της, ενηµερώνει τα κτηµατικά σχέδια και κτηµατολογικά µητρώα και εκδίδει τα σχετικά πιστοποιητικά, ανάλογα µε το είδος της υπόθεσης. Η αµοιβή του Ιδιώτη Αρµόδιου Χωροµέτρη καταβάλλεται από τον αιτητή, κατόπιν συµφωνίας που γίνεται µεταξύ τους. Επίσης, καταβάλλονται κανονικά και τα δικαιώµατα στο Τµήµα Κτηµατολογίου και Χωροµετρίας, για σκοπούς προετοιµασίας και ελέγχου της χωροµετρικής εργασίας, καθώς επίσης και για τις υπόλοιπες αναγκαίες εργασίες του Τµήµατος. Η ανάθεση σε Ιδιώτες Αρµόδιους Χωροµέτρες συµβάλει στην αποφόρτιση του Τµήµατος από τις καθυστερηµένες υποθέσεις, για τις οποίες απαιτείται κτηµατική χωροµετρική εργασία. Ο µεγάλος αριθµός των καθυστερηµένων αυτών υποθέσεων, έχει σαν αποτέλεσµα να µην µπορεί να καθοριστεί ο χρόνος που απαιτείται για τη διεκπεραίωση µιας υπόθεσης, στην περίπτωση που αυτή αναλαµβάνεται από το Τµήµα. Κατάλογος µε τα ονόµατα και τις διευθύνσεις των Ιδιωτών Αρµόδιων Χωροµετρών, διατίθεται σε όλα τα Επαρχιακά Κτηµατολογικά Γραφεία, καθώς και στην ιστοσελίδα του Τµήµατος www.moi.gov.cy/dls. Ο κατάλογος αυτός αναθεωρείται σε τακτά χρονικά διαστήµατα. Για περισσότερες πληροφορίες, µπορείτε να απευθύνεστε στον Ανώτερο Κτηµατολογικό Λειτουργό, κ. Ελίκκο Ηλία, στο τηλέφωνο 22402890, ή στο ηλεκτρονικό ταχυδροµείο eelia@dls.moi.gov.cy. 67. 088-10 Μαρία Χ. Ταλαντίνη 99808112 22251788 __ 68. 089-10 ∆ημήτρης Π. ∆αμιανού 99995300 25250909 Κορώνης 13, Πέτρου & Παύλου, 3081, Λεμεσός. 69. 090-10 Μέλιος Ε. Αγαθαγγέλου 99125004 25107551 Γολγοθά 1, ∆ιαμέρισμα Β1, Κ. Πολεμίδια, 4154, Λεμεσός 70. 091-10 Γεωργία Α. Μαρνέρου 99784954 23722266 Τ.Θ. 30028, 5340, Αγία Νάπα 71. 092-10 Χρήστος Ν. Χρυσοστόμου 99640520 22334071 Κουρίου 10, 2115, Πλατύ Αγλαντζιάς 72. 093-10 Παντελής Α. Λειβαδιώτης 99468822 24662354 Ζακύνθου 34, P.O.Box 42370 6533, Λάρνακα 73. 094-10 Ζαχαρίας Κ. Κακούτσης 99498945 22374988 Κοζάνης 3, 6047, Λάρνακα 74. 102-11 Στέφανος Κ. Παναγιώτου 99583625 25760361 Αιμιλίου Ζολά 22, 3115, Αγία Φύλα, Λεμεσός 75. 103-11 Γεώργιος Α. Φωτίου 99332038 22261679 ∆ημητρίου Βερναρδάκη 15, 1035, Λευκωσία 76. 104-11 Νικόλαος Α. Χριστοδούλου 25354141 99531348 25378787 Γεωργίου Παπανικολάου 4, 3055, Λεμεσός 77. 105-11 Γεώργιος Ι. Ονησιφόρου 99550398 __ Αγίας Τριάδος 12Α 6037, Λάρνακα 78. 106-11 Κωνσταντίνος Α. Παπαγεωργίου 99594313 __ __ 79. 107-12 Έλενα Κ. Κούσπου 99967746 25378787 __ 80. 108-12 Αγγελική Α. Μαύρου 99814865 __ __ 81. 109-12 Φρίξος Κ. Χριστοφόρου 99815196 __ __ 82. 110-12 Ανδρέας Β. Παπαγεωργίου 23922128 99542148 23922949 Γρηγόρη Αυξεντίου 8, 5510 Αυγόρου 83. 111-12 Νίκος Σ. Στυλιανού 99798882 22264145 Ναυαρίνου 6, Στρόβολος, 2043 Λευκωσία 84. 112-12 ∆ημήτρης Χ. Ιακώβου 99036033 __ Άργους 4, Βόρειος Πόλος Καϊμακλί, 1026 Λευκωσία 85. 113-13 Χάρης Σ. Χατζηγιάννης 99353799 __ Βασίλη Αλεξάνδρου 6, Μέσα Γειτονιά, 4002 Λεμεσός 86. 114-13 Γεώργιος Χ. Γεωργίου 99311990 __ Γρεβενών 2Α , 3077,Λεμεσός 87. 116-13 Ιάκωβος Α. Ττοφή 99820926 __ Αγίου Γεωργίου(πάροδος), 2720, Ακάκι, Λευκωσία και Εζεκία Παπαϊωάννου 12, ∆ρομολαξιά, Λάρνακα 88. 117-13 Ηλίας Ρ. ∆ιόλα 99123674 __ Γαρυφαλιάς 4Β , 2057, Στρόβολος, Λευκωσία 89. 035-07 Ελένη Τ. ∆ιαουρή 25823086 25823106 Αρχιεπ. Μακαρίου Γ’ 14, Stamatiou Center Block A ∆ιαμ. 101Α , 4000 Μέσα Γειτονιά, Λεμεσός 90. 118-13 Χριστίνα Χ. Θεμιστοκλέους Λιάσου 99043182 __ 28ης Οκτωβρίου 15 Α , 2600, Κλήρου, Λευκωσία 91. 119-13 Ευγενία Γ. Αντωνίου 99076496 22347884 Λόρδου Βύρωνος 28,1046, Παλουριώτισσα, Λευκωσία 92. 120-13 Αντρέας Σ. ∆ημητρίου __ __ __ 93. 121-13 Κυριάκος Χ. Ηλιάδης 99839059, 24001888 24001889 Άρτας 6 ,Block A Γρ. 202 Α 7102 Αραδίππου, Λάρνακα 94. 123-14 Στέλιος Α. Παντελή 99899888 25575178 __ ∆ημήτρη Ψαθά 11 Α 4632, Κολόσσι, Λεμεσός 95. 124-14 Χρυσόστομος Κ. Γεωργίου 99579994 __ Πιπίνου 19, 4002, Μέσα Γειτονιά, Λεμεσός Α/Α Αριθμός Μητρώου Όνομα Αρμόδιου Χωρομέτρη Αρ. Τηλ. Αρ. Φαξ ∆ιεύθυνση 40. 050-07 Χριστόδουλος Ν. Μάρκου 25561532 25562314 Σηκουάνα 20, 3065, Λεμεσός 41. 051-07 Ζαννέτος Ν. Τοφαλλής 99495602 24622885 Λεωφ. Φανερωμένης 69, Κατ. Νο 3, 6025, Λάρνακα 42. 053-07 Ιεζεκιήλ Α. Ιεζεκιήλ 99699316 26945266 __ Γωνία Ελ. Βενιζέλου & Ν. Νικολαΐδη, Κτίριο tsepa-tatiana, Γρ. 106, 8021, Πάφος 43. 054-07 Στράτος Α. Στυλιανίδης 22447770 99572713 22374988 Γεώργιου Σεφέρη 6, Γρ.102, 1076, Λευκωσία 44. 055-07 ∆ημήτριος Γ. Μακρυγιάννης 99694105 22510985 Γεωργίου Κατσούρη 18, 2040, Στρόβολος 45. 058-07 Γεώργιος Ι. Όθωνος __ __ Κεφαλληνίας 29Β, 2107, Αγλαντζιά, Λευκωσία 46. 059-07 Ανδρέας Μ. Ανδρέου 22771784 99698645 22771784 Ελιούδη 12, 2364, Άγιος ∆ομέτιος, Λευκωσία 47. 060-07 Βρυώνης Κ. Βρυωνίδης 99620560 25736680 Κρήτης 62, ∆ιαμ. 203, 3087, Κάψαλος, Λεμεσός 48. 061-07 Αντώνης Α. Τόκας 99687120 25372457 Πίνδου 6Β, 3015, Λεμεσός 49. 062-07 Βραχίμης Ν. Αρτυματάς 23740310 99204944 23740001 Λεωφόρος Πρωταρά 219, ∆ΙΑΜ. ∆12, 5291, Παραλίμνι 50. 063-07 Ευτύχιος Κ. Ρουσιάς 99649665 25393505 Σωτήρη Σκίπη 11, 4150, Κ.Πολεμίδια, Λεμεσός 51. 064-07 Χριστόδουλος Σ. Ζερβός 99557113 26271265 Νάξου 6, 8028, Πάφος 52. 065-07 Κωνσταντίνος ∆. Μπακάλης 99209602 25566660 ∆ήμητρας 8A, 3065, Λεμεσός 53. 066-08 Μάγδα Σ. Ορφανίδου 99820852 25775542 Αλ. ∆ελμούζου 16Α, 3115, Αγ. Φύλα, Λεμεσός 54. 068-08 Πέτρος Κ. Παπασάββας 99643776 25574413 25570318 Λεωφ. Ομόνοιας 52A, Γρ. 1, 1ος όροφος, Λεμεσός 55. 069-08 Αντρόνικος Η. Αντρονίκου 25394623 99614687 __ Κοζάνης 1, 4182, Ύψωνας 56. 070-08 Αγησίλαος Σ. Αγησιλάου 22447770 99884580 22374988 Γεώργιου Σεφέρη 6, Γρ.102, 1076, Λευκωσία 57. 071-08 Αριστόδημος Σ. Αναστασιάδης 22447770 99352957 22374988 Γεώργιου Σεφέρη 6, Γρ.102, 1076, Λευκωσία 58. 077-09 Ερμόλαος Α. ∆ούλιας 26954040 99339839 26935507 Βοσπόρου 4 (ΜΕΖ 8), 8025, Αναβαργός Πάφος 59. 078-09 Μάριος Τ. Παπαγεωργίου 26953027 99513897 26953027 Αλεξανδρουπόλεως 11, 8027, Πάφος 60. 079-09 Κωνσταντίνος Σ. Τεμένος 99893132 25254243 25254232 Τριών Ιεραρχών 6, Κατ. 2 Άγιος Ιωάννης, 3016 Λεμεσός 61. 080-09 Παναγιώτα Ε. Κάσπη __ __ __ 62. 083-09 Ανδρέας Ν. Ανδρέου 99385415 22767751 Μόρφου 10, 2780, Ποτάμι, Λευκωσία 63. 084-10 Ελένη Ε. Μιλτιάδους 99372277 26220521 26939710 Θάσου 7, 8021, Πάφος 64. 085-10 Βασούλα Σ. Βάσου 99893866 __ Αγαπήνωρος 26, 8049, Πάφος 65. 086-10 ∆ημήτρης Κ. Μάσιας 99479596 22757408 Γεωργίου Σφραντζή 17, 2047, Στρόβολος 66. 087-10 Χρίστος Τ. Σαββίδης 95126151 25108872 25108872 ∆ήμητρας 8, 3065 Λεμεσός 10. 013-07 Παναγιώτης Π. Μενοίκου 24642434 24642433 Καλλιρόης 14, ∆ιαμ. 1, 6057, Λάρνακα 11. 016-07 Αντώνης Κ. Αντωνίου 25823086 25823106 Αρχ. Μακαρίου 14, ∆ιαμ.101, 4000, Μέσα Γειτονιά 12. 017-07 Χριστίνα Μ. Προδρόμου 99560217 26912356 Αλεξάνδρου Παπάγου 99, 8027, Πάφος 13. 018-07 Παναγιώτης Σ. Γεωργίου 99338469 24822203 ∆ιγενή 4, 7510, Ξυλοτύμπου 14. 019-07 Μάριος Π. Λαδιάς 99458799 26952270 Γεωργ. Χριστοφόρου 31, 8046, Πάφος 15. 020-07 Ευαγόρας ∆. Οδυσσέως 99331782 26822596 Νίκου Νικολαΐδη 10, Πιττάκειο Μέγαρο, Γρ.304, 8010, Πάφος 16. 021-07 ∆ημήτρης Γ. Γεωργίου 22833174 99411708 22833997 Μακαρίου 76, 2682, Παλαιομέτοχο 17. 023-07 Νικόλας Ι. ∆ημητρίου 25001100 25365557 Αθηνών 79, Νόρα Κόρτ, Γραφ.401, 3040, Λεμεσός 18. 024-07 Χριστάκης Α. Χριστοφίδης 99662886 25352629 Ανδρέα Βλάμη 2, Μέσα Γειτονιά, 4003, Λεμεσός 19. 025-07 Ευφημία Γ. Ψαλτά 99405947 26910452 26910516 Ν. Νικολαΐδη 3, ײSavva plazaײ , Γραφείο 208, 8010, Πάφος 20. 026-07 Μιχαλάκης Ο. Μιχαήλ 99417172 __ Βόλου 13, 8028, Πάφος 21. 027-07 Νίκος Α. Συμεού 99632462 __ Γωνία ∆ημήτρη Χάματσου & Παναγούλη, 8200, Γεροσκήπου 22. 028-07 Γιάννης Γ. Χατζηοικονόμου 99613280 26911125 26939736 Λεωφ. Νικ. Νικολαΐδη 10, Πιττάκειο Μέγαρο, Γρ.203, 8010, Πάφος 23. 029-07 Τομάζος Θ. Μαρίνος 99628570 99655977 22876780 24664365 Κενταύρου 12, Αγλαντζιά, 2113, Λευκωσία 24. 030-07 Φίλιππος Α. Σέπος 99947230 22484330 Λευκονοίκου 23, 2202, Γέρι 25. 031-07 Γιώργος Π. Βρωμοβρυσιώτης 99584697 25108370 25108371 Κατίνας Παξινού 20, 4105, Αγ. Αθανάσιος, Λεμεσός 26. 032-07 Φροίξος Μ. Σταυρινίδης 22370169 99664170 22380913 Κηφισίας 7, 2312, Π. Λακατάμεια 27. 033-07 Παντελής Π. Σολιάτης 99178183 99663845 22518255 Λεωφ. Αθαλάσσας 47,∆ιαμ.301, 2012, Στρόβολος 28. 034-07 Ανδρέας Α. Παπαχριστοδούλου 99570590 26960317 Γρηγόρη Αυξεντίου 11, 8200, Γεροσκήπου, Πάφος 29. 036-07 Κίκης Φ. Φιλίππου 99668234 24650033 Σωτήρος 3, Zorzis Gemiland Court, Γραφ. 205, 6010 Λάρνακα 30. 037-07 Στάθης Σ. Περικλέους 25713230 25713240 Στυλιανού Χουρμουζίου 7, 4152, Κάτω Πολεμίδια Λεμεσός 31. 038-07 Ιωάννης ∆. Γκάγκτζας 99649340 24653207 24656126 Αρχ. Κυπριανού 16-18, 6016, Λάρνακα 32. 039-07 Χαράλαμπος Α. Χαραλάμπους 22387053 99611142 22879630 Αγίου Προκοπίου 6, 2334, Αρχάγγελος 33. 040-07 Παναγιώτης Ν. Γελαδάκης 99562932 25662264 Βάσα Κοιλανίου, 4771, Λεμεσός 34. 041-07 Νίκος Μ. Ζαννεττής 99425326 22325391 ∆ιγενή Ακρίτα 6, 2045, Στρόβολος 35. 044-07 Λοϊζος Α. Καζαμίας 22381980 99349742 22771446 Λεωφ. Ανθουπόλεως 62, 2301, Λακατάμια 36. 045-07 Παντελής Ν. Φινόπουλος 99698628 22623614 25ης Μαρτίου 15, 2630, Ψημολόφου 37. 046-07 Φίλιππος Σ. Μυλωνάς 99325031 25336560 25336560 Επταλόφου 17, Πέτρου & Πάυλου, 3086, Λεμεσός 38. 047-07 Μιχάλης Κ. Παρασκευαϊδης 99436169 22495192 Κρατίνου 7Α, Στρόβολος, 2040, Λευκωσία 39. 048-07 Ανδρέας Α. Πετρόπουλος 25393144 99674242 25824225 Ζαππείου 12, Άγ. Σπυρίδωνας, 3050, Λεμεσός 1. 001-07 Νίκος Κ. Ρούσος 99683777 25762762 25762770 Ανδρέα Κάλβου 1, Tonys Court, ∆ιαμέρισμα 24, 2ος Όροφος, 3085, Λεμεσός 2. 004-07 Χρίστος K. Χατζηγιάγκου 22767816 22757408 Λεωφόρος Στροβόλου 201, 2049, Στρόβολος, Λευκωσία 3. 005-07 Πανίκος Χ. Παπαδόπουλος 99629957 25566660 ∆ήμητρας 8Α , 3065, Λεμεσός 4. 006-07 Πανίκος Μ. Καβάζης 25364418 25357524 Αχαιών 8, 3022, Λεμεσός 5. 007-07 Ιωάννης A. Ιακωβίδης 26932953 26222638 1ης Απριλίου 8, Aristo Centre, Γρ.13-14, 8011, Πάφος 6. 008-07 Κώστας N. Ταλιώτης 99655606 26222519 26222638 1ης Απριλίου 8, Aristo Center, Γρ. 13-14, 8011, Πάφος 7. 009-07 Νικόλαος A. Αρσένης 99620816 26939735 26939736 Λεωφ. Νικ. Νικολαΐδη10, Πιττάκειο Μέγαρο, Γρ.203, 8010, Πάφος 8. 010-07 Γιάννος Ε. Κασουλίδης 22512006 22512005 ∆ασουπόλεως 41A, ∆ιαμ.301, 2015, Στρόβολος 9. 011-07 Νίκος Α. Μιχαήλ 23823343 23742755 Ελευθερίας 31, 5350, Φρέναρος